واشنگتن پست در گزارشی در مورد سفارت ایران در آمریکا (پیش از انقلاب اسلامی) نوشت: اریک پارنز زیر باران در مقابل ساختمان سفارت ایران ایستاده است. جای پارک خالی ، از اتاق ها صدایی به گوش می رسد و برای سه دهه است که دربهای آن بسته است.
به گزارش سرویس بین الملل «
انتخاب»، اینجا جایی بود که لیموزین ها، دیپلمات ها و ستارگان سینما را پیاده می کرد.
در آنجا حیاطی مزین با کاشی های آبی رنگ وجود دارد و درست پشت آن اتاق پرشین قرار گرفته ست.
اتاقی که دارای صدها آینه کوچک است.
وقتی سخن از ولخرجی می آد، این سفارتخانه در خیابان 3005 ماساچوست شماره یک بود!
در این ساحتمان ، موسیقی نواخته می شد و با خاوریاهای دریای خزر از میهمانان پذیرایی می شد.
اما این مسائل با انقلاب اسلامی ایران به اتمام رسید.
سفیری که با «الیزابت تیلور» هم رابطه داشت!
باربرا هووا روزنه نگای، که مشغول نوشتن خاطراتش است با ارامش به زاهدی سفیر ایران در آمریکا می گوید: او دائما مهمانی برگزار می کرد.
یکی از زنانی که روابط عاطفی با زاهدی داشت، الیزابت تیلور بازیگر مشهور سینما بود.
مهمانان به تمام خواسته های خود می رسیدند، از شامپاین گرفته تا شهوت رانی و مصرف موارد مخدر!
«سالی کوئین» ستون نویس واشنگتن پست که در دهه 1970 این مهمانی را پوشش خبری می داد نیز روابط عاطفی با زاهدی داشته است.
وی می گوید: هیچ سفیری مثل زاهدی چنین مهمانی های برگزار نمی کرد. تقریبا گاهی اوقات کار به رقص بر روی میزها می رسید. خاویار در این مهمانی ها فراوان بود و اردشیر برای افراد مختلف در کرسیمس خاوریار می فرستاد.
به گفته ی گوئین، در ان روزها مهمانی، جزئی از دیپلماسی بوده است.
وی می گوید: این جنس افراد در مورد سفیر احساس خوب داشتند و نیز تصویر مثبتی از کشور در ذهنشان ثبت می شد.
زاهدی: می خواستم این افراد را بشناسم!
زاهدی 85 ساله اکنون در سوئیس زندگی می کند.
وی می گوید: می خواستم این افراد را بشناسم و نیز انها در مورد کشورم اگاه شوند!
زاهدی می افزاید: در این مهمانی ها من در مورد کشورم و شرایط جغرافیایی اش سخن می گفتم. بسیاری از افرادی که به سفارت دعوت شده بودند به ایران نیز سفر کردند.
کوئین می گوید: زندگی دیپلماتیک در واشنکتن تغییر پیدا کرده است. آن نوع سرگرم ساختن افراد ، خیلی گران تمام می شود.
زاهدی می گوید که امیدوار است که محل سابق شغلی اش مجددا فعالیت خود را آغاز کند.
وی می افزادی: ما روابط طولانی مدتی با آمریکا داشتیم. دو کشور به یکدیگر نیاز دارند و باید با یکدیگر دوست باشند.
