وقت جدایی علی معلم از فرهنگستان هنر؛ از کجا آمده ای، آمدنت بهر چه بود؟!

به گزارش راه مردم، اندکی کمتر از چهار سال پیش، ریاست فرهنگستان هنر به علی معلم دامغانی سپرده شد؛ انتخابی در کمال ناباوری که کوچک ترین ارتباط معناداری با سبقه هنر این چهره اهل ادبیات نداشت. حال پس از چهار سال، این پرسش اساسی پیش رو است که آیا وقت بازنگری در این انتخاب فرانرسیده تا چهره ای با سبقه هنری برجسته عنان امور این مجموعه عظیم و کم اثر را به دست گیرد؟

به گزارش «تابناک»، علی معلم دامغانی که سه شنبه شب (نخستی روز دی ماه 1388) در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان رییس فرهنگستان هنر انتخاب شد، از انتخاب خود بی اطلاع بوده است. شنیده های خبرنگار شبستان حاکی است، «معلم دامغانی» پس از شنیدن این خبر گفته است: «احتمالا منظور از معلم، علی معلم فیلمساز بوده است، نه من!» معلم دلیل این ناباوری را این می داند که او شاعر و محقق ادبی است، و اگر قرار باشد در فرهنگستانی حضور یابد، آن فرهنگستان زبان و ادب (به ریاست غلامعلی حداد عادل) است، نه فرهنگستان هنر.

با این حال این ناباوری و انتخاب بدون اطلاع علی معلم برای این مسئولیت، اندکی به طول نیانجامید تا شکل رسمی به خود بگیرد و معلمِ دامغانی با انتخاب خود همراه شد تا چهار سال پیاپی شاهد حضور این چهره اهل ادب در بالاترین عرصه سیاست گذار برای هنر کشور باشیم و یقیناً با چنین نگاهی نباید انتظار می‌داشت که اتفاق خاصی در حوزه هنر در این دوره کمتر از چهار سال به وقوع بپیوندد و همین که فضای فرهنگستان به واسطه چهره قرار داده شده در راس این مجموعه به تشتت نگذرد، جای بسی شکر دارد!

حال پس از چهار سال علی معلم سخن از آمادگی برای توضیح درباره عملکردش گفته و البته برخی به اشتباه چنین تصور کرده اند که او گفته آماده است تا ریاست فرهنگستان را تحویل دهد اما هرچه از نوشته اش برآید، اعلام آمادگی برای سپردن صدر فرهنگستان هنر به اهل هنر به چشم نمی آید اما می‌توان چنین نیز برداشت کرد و از ایشان به واسطه چهار سال امانت داری یک کرسی تقدیر کرد و امور هنر را به اهل پرسبقه هنر سپرد که قرار گرفتن نامشان در کنار منصب ریاست این فرهنگستان، فخر این نهاد باشد و کرسی فرهنگستان را اعتبار بیافزاید.

معلم در نامه سرگشاده ای که چندی پیش به همین مناسبت منتشر کرده بود، آورده بود: «...اگر استیضاحی در کار است آماده‌ایم و دو دیگر خاصان شورای انقلاب فرهنگی که مأذون به بازپرسی و حق ستانی‌اند. این هر دو را گفتم که در نامه اعمال فرهنگستان هنر بنگرید، شاید اگر خللی هست خالی از حجتی نباشد و مبادا آنان که از پی می‌آیند چه در جایگاه ما و چه در پایه کارفرمایان از این دست باشند و این حقی است که امثال ما بر آیندگان دارند و ادای آن ادای امانت است.
حیرت مکن کبوتر اگر جبرئیل شد - ایوان دوست عرش خدای جلیل شد»

درباره اینکه رئیس فرهنگستان هنر در طول سه سال و اندی اخیر تا چه میزان در این زمینه عملکردی داشته که بتوان به استیضاح این عملکرد پرداخت، سخن فراوان می‌توان گفت اما برای پرهیز از اطاله کلام، اهل تحقیق را توصیه می‌شود به بررسی اخبار و خروجی اثرگذار و حتی غیراثرگذار این فرهنگستان در طول مدت ریاست معلم بر این نهاد سیاست گذار که می‌تواند گره های بزرگی را برای اهل هنر بگشاید اما فعلاً این ریسمان پرگره را نیز در اختیار نگرفته است.

از این منظر اگر توضیح خواهی از ایشان در جریان باشد، مهم ترین توضیح خواهی چنین خواهد بود: «از کجا آمده ای، آمدنت بهر چه بود؟!» و شاید این شاعر نیز -اگر قرار باشد صداقت گفتار پیش از تحویل مسئولیت را به کار بندد - چنین پاسخ دهد: «من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم / آنکه آورد مرا باز برد تا وطنم!» و به عبارت ساده تر نخست پرسش از او چنین خواهد بود که چرا مسئولیتی را پذیرفته که با آن انطباق تخصص و تجربه نداشته و بسیاری از بزرگان و سرآمدان هنر نسبت به او در اولویت بالاتری بوده اند و چرا در تحویل این مسئولیت درنگ می‌کند؟! آیا وقت جدایی علی معلم از فرهنگستان هنر نرسیده است؟