نشریه دیپلمات نوشت: حسن روحانی کیست؟ او در مقایسه با احمدی نژاد یک معماست.
به گزارش راه مردم به نقل از سرویس بین الملل پایگاه خبری انتخاب، وی که در طول انتخابات از سوی جوانان و اصلاح طلبان مورد حمایت قرار گرفت، دارای مجموعه ای از اعتبارات انقلابی است.
روحانی به عنوان دبیر شورای امنیت ملی ایران فعالیت داشته و روابط عمیقی با آیت الله خامنه ای و آیت الله هاشمی رفسنجانی دارد.
روحانی جهان را با پرسش های بسیاری در شب تحلیفش تنها گذاشت که یکی از آنها این سئوال است: «او چگونه حکومت خواهد کرد.؟»
رو به روی پارک نیاوران
سرنخ ها از اداراتی در نزدیکی پارک نیاوران آغاز می شود. در طول 20 سال گذشته، روحانی رئیس مرکز تحفیقات استتراتژیک بوده که اندیشکده ای است که اطلاعاتی در اختیار مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار می دهد.
به گفته ی دکتر کیهان برزگر رئیس انستیتو مطالعات استراتژیک خاورمیانه، روحانی امتیاز ایجاد روندی اعتداگرایانه در سیاست را داشته است.
مرکز تحقیقات استراتژیک در مقطعی حساس در تاریخ ایران و در سال 1989 تاسیس شد.
گرادلین بروکس در آن زمان در وال استریت ژورنال نوشت: یک دهه از انقلاب ایران می گذرد، اما همچنان تعریف درستی از شکل و شمایل این جامعه، ارائه نشده است.
وی می افزاید: سئوالات بنیادینی مثل اینکه ایا این کشور متعهد به اقتصاد آزاد است یا به سمت سویالیسم حرکت می کند، وجود دارد.
رد تصدی پست وزارت اطلاعات
اندیشکده مذکور تفکر و تامل را به عمل تبدیل می کند. زمانیکه روحانی حاضر به پذیرش پیشنهاد پست وزارت اطلاعات به خاطر مرکز تحقیقات استراتژی نشد، نقش اندیشکده مذکور از مشورتی به اندیشکده ای هودار تغییر پیدا کرد.
حجت الاسلام علی عسگر یکی از مسئولان مرکز تحقیقات اسراتژیک می گوید: هرجا که هاشمی بود، روحانی هم بود.
این دو علمگرا متحدان قابل اعتمادی برای یکدیگر شدند. روحانی افراد قابل توجهی را پشت سیاست های اقتصادی و جنجالی هاشمی قرار داد که شامل خصوصی سازی صنایع صادراتی و کاهش نقدینگی بود.
پس از روی کار آمدن اصلاح طلبان، مرکز تحقیقات اسراتژیک به سرعت تبدیل به یکی از مهمترین اندیشکده هایی شد که به مکانی مناسب برای دانشگاهیان و افراد تحصیلکرد در جهت بحث و بررسی مسائل اقتصاد،سیاسی و امنینی شد.
در سال 1997، در ابتدای دوره ی خاتمی، این مرکز ار ریاست جمهوری جدا شد تا به عنوان بازوی پژوهشی مجمع تشخیص مصلحت نظام فعالیت کند.
روحانی این مسئولیت جدید را با علاقه و اشتیاق پذیرفت. او از افرادی مانند محمود واعظی دیپلمات قدرتمندی که نقش ویژه ای در دیپلماسی ایران در مناقشه قره باغ در سال 1992داشت و محمد باقر نوبخت استفاده کرد.
راه سوم
با گردآوری مغزهای منفکر، روحاتی دست به اقدامی بلندپروازانه زد که آن ایدءولوژی سیاسی "میانه رو محافظه کار" بود.
به عقیده برزگر، مرکز تحقیقات اسراتژیک راه سومی را پیشنهاد داد و سعی در پر کردن شکاف بین اصلاح طلبان و محافظه کاران بود.
این راه سوم بر روی سیاست خارجی سازنده و توسعه اقتصادی تاکید دارد.
آنها این سازمان را به عنوان محلی برای گردآمدن میانه روها پس از پیروزی احمدی نژاد تبدیل کردند.
برزگر می گوید، شهرت مرکز تحقیقات به علمگرایی، به روحانی برتری خاصی در مقابل رقبایش در انتخابات داد و توانایی هایش برای حل بی ثباتی و بحران را نشان داد.
مدیریت قابل تحسین روحانی در این مرکز نشان داده انعطاف پذیری او است که در زمان ریاست جمهوری هم همینطور خواهد بود.
نگران مدیریت "دلی" احمدی نژاد
دولت او درست به مانند دولت رفسنجانی علمگرا است. وی که نگران مدیریت "دلی" احمدی نژاد بود، می خواهد مشاوران را نزدیک خود نگاه دارد. در این مورد هم او یادآور هاشمی با کابینه تکنوکرات خود بود.
رمزگشایی از نقش جدید ایران در منطقه پیچیده خلیج فارس دشوار تر است.
روحانی بوسیله ی محمد جواد ظریف و از موضع قدرت با بازیگران بزرگ از جمله عربستان و ترکیه تعامل خواهد کرد.
همین موضوع مجددا تلاش رفسنجانی به عنوان رئیس جمهور برای بهبود روابط با کشورهای همسایه را یادآوری می کند.
باتوجه به سابقه روحانی برای نگه داشتن دوستان نزدیکش، مرکز تحقیقات که کارخانه ایده پردازی است، نقشه راهی گویا برای سیاست های دولت جدید فراهم می کند که به مانند دوره هاشمی خواهد بود.
