می‌دانیم که همه تیم‌ها در جهان روی کاکل ستاره‌های‌شان می‌چرخند، اما حقیقت آن است که تیم ملی ایران از نظر فنی به شکلی چشمگیر به دو مهاجم اصلی و بین‌المللی‌اش یعنی سردار آزمون و مهدی طارمی وابسته است.
رنکینگ جدید تیم‌های ملی فوتبال دنیا توسط فدراسیون جهانی منتشر شد که نشان می‌داد ایران با یک پله صعود، در رده هجدهم قرار گرفته و البته کماکان بعد از ژاپن که تیم پانزدهم جهان است، در رده دوم آسیا قرار دارد. احتمالا به زودی شاهد حجم قابل توجهی از فخرفروشی از سوی کادرفنی تیم ملی بابت این رتبه در رنکینگ خواهیم بود، هرچند پیش از این‌بار‌ها توضیح داده شده رویارویی تیم ملی با انبوهی از رقبای ضعیف طی دو سال گذشته نقش مهمی در افزایش امتیازات و بالا رفتن تیم در این رده‌بندی داشته است.
به‌طور کلی، اما نگرانی‌ها در حوزه فنی و مخصوصا در مورد آینده تیم ملی همچنان پابرجاست و این اعداد و ارقام، از حجم آن نمی‌کاهد. می‌دانیم که همه تیم‌ها در جهان روی کاکل ستاره‌های‌شان می‌چرخند، اما حقیقت آن است که تیم ملی ایران از نظر فنی به شکلی چشمگیر به دو مهاجم اصلی و بین‌المللی‌اش یعنی سردار آزمون و مهدی طارمی وابسته است. در سال ۱۴۰۳، طارمی و آزمون تنها در ۵ مسابقه تیم ملی موفق به گلزنی نشده‌اند که در ۲ مسابقه از این تعداد، کلا تیم ملی نتوانسته دروازه رقبا را باز کند. آنها حتی در مسابقاتی که گل نمی‌زنند هم موثر هستند؛ مثل دیدار با کره‌شمالی که طارمی هر ۳ پاس گل بازی را برای مهدی قائدی و محمد محبی فرستاد. روشن نیست که اگر سردار آزمون و آن نمایش درخشانش برابر قطر وجود نداشت، باز هم ایران می‌توانست از شکست یک‌بر‌صفر برابر این تیم، پیروزی ۴بریک بسازد یا نه. به همین ترتیب، این ضربه سر عالی آزمون در تنها حمله نیمه دوم تیم ملی روی دروازه قرقیزستان بود که باعث شد کام‌بک حریف نیمه‌تمام باقی بماند و امیر قلعه‌نویی با کسب برد، فشار منتقدان را کمتر کند. این روز‌ها فوتبال باشگاهی ایران وضع خوبی ندارد.
این هفته هر چهار نماینده کشورمان در سطح یک و دو آسیا از کسب پیروزی ناکام ماندند و اصلا سپاهان که در آستانه حذف قرار گرفت. اگر برایتان سوال به وجود آمده که چرا این بحران عمیق هنوز شامل حال تیم ملی نشده، قطعا یکی از پاسخ‌هایش حضور طارمی و آزمون بوده؛ مهاجمان ۳۳ و ۳۰ سالهای که در این سال‌ها با توانایی فنی‌شان خیلی از گره‌ها را گشودند و اجازه ندادند کمبود‌های واقعی تیم ملی به چشم بیاید. همین حالا یک لحظه با خودتان تصور کنید این دو نفر نباشند؛ گزینه‌های تیم ملی برای پست مهاجم نوک چه کسانی خواهند بود؟ شهریار مغانلو؟ رضا اسدی که یک سال است گل نزده؟ علی علیپور؟ کی؟ آیا می‌دانید همین حالا برترین گلزنان لیگ برتر ۴ گله هستند که بین آنها اسم وحید امیری ۳۶ ساله و رامین رضاییان با ۳ ضربه پنالتی هم دیده می‌شود؟ خبر بد اینکه طارمی و آزمون در حال پشت سر گذاشتن سالهای پایانی دوران بازی‌شان هستند و فوتبال ایران برای سقوط رسمی به سطح دوم آسیا، نیاز جدی به سرمایه‌گذاری‌های اساسی دارد. خسته شدیم از بس نوشتیم و کسی گوش نکرد.
