این روزها امکان ندارد که در جمع خانواده و دوستانمان فردی صنفی نبینیم و این خود بیانگر عظمت جامعه بزرگ اصناف کشور است. در طول تاریخ چند هزار ساله ایران عزیزمان، جامعه صنفی همیشه معتمدترینِ مردم بوده‌اند و در تمام بحران‌ها، از یاری‌رسانی به هنگام بلایای طبیعی گرفته تا حضور موثر در جنگ‌ها، همواره در کنار حکومت‌ها و مردم حضور داشته‌اند؛ چرا که خود از مردمند و حکومت را نیز خارج از مردم نمی‌بینند.
با این حال باید بپذیریم که در طی چند سال گذشته با سوء مدیریت برخی مدیران میانی سازمان‌ها، اجحاف‌های بی‌شماری در حق این جامعه بزرگ و فرهیخته انجام شده که آثار سوء آن به حدی زیاد است که بسیاری از آنها از بهبود اوضاع دلسرد گشته‌اند. چرا که هر بار با تصمیمات اشتباه مسئولین پس از چندین هفته دوندگی، باز به نقطه‌ای نیل می‌کنند که چند ماه قبل در آن حضور داشتند.
امیدوارم که مسئولین وقت در گرامیداشت روز ملی اصناف به برپایی جشن و ایفاد سخنرانی‌های غرا بسنده نکنند و با مشاوره گرفتن از بخش خصوصی، مرهمی باشند بر بدنه زخم خورده نظام تولید، توزیع و خدمات کشور. چرا که سرمایه‌های انسانی که به عنوان مهمترین پتانسیل برای بهبود فضای کسب و کار و به تبع آن پیشرفت کل کشور شناخته می‌شوند، دارای تخصص‌هایی هستند که بدون حمایت‌های دولت رو به تباهی خواهد رفت.
به عنوان قطره‌ای کوچک در دریای عظیم جامعه صنفی به نوبه خود از زحمات اعضاء منصف این جامعه سپاسگزاری می‌کنم و امید دارم که نیل به جایگاه واقعی اصناف و اصنافیان در آینده نزدیک محقق شود.
