در سال‌های اخیر روند مهاجرت نیروی انسانی از ایران به شدت سرعت گرفته است. بحران نبود نیروی کار متخصص به نیروی کار ساده منتقل شده است. فعالان اقتصادی می‌گویند ما پیش‌تر نگران نیروی کار حرفه‌ای خود بودیم. امروز باید نگران تامین نیروی کار ساده هم باشیم. زیرا ایران تبدیل به تولیدکننده نیروی انسانی برای همسایگان شده است.
نزدیک یک دهه سال است که فعالان اقتصادی بخش‌خصوصی از نگرانی‌ها خود در مورد کمبود نیروی انسانی صحبت میکنند. اما در سال‌های اخیر آنها از یک بحران جبران ناپذیر سخن می‌گویند. نکته قابل تامل تر اینکه پیش‌تر آنها در مورد مهاجرت نیروی کار متخصص صحبت می کردند. اما اکنون از مهاجرت نیروی کار ساده و کمبود آن هم صحبت میکنند.
مریم تاج‌آبادی عضو هیات نمایندگان اتاق تهران معتقد است ایران تبدیل به تولیدکننده نیروی کار حرفه ای برای همسایگان شده است. او از نگرانی‌ها خود در مورد نبود نیروی کار حرفه‌ای در تمام حوزه‌ها بویژه صنعت دارو می‌گوید.
داوود رنگی عضو دیگر هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران نیز از چالش کمبود نیروی کار واحدهای تولیدی در کشور می‌گوید. به گفته رنگی درچند سال اخیر، یکی از معضلات جدی واحدهای تولید در کشور، کمبود نیروی کار بوده‌است به طوری که در حال حاضر، کارخانه‌ها حتی برای تامین نیروی کار ساده نیز در تنگنا قرار گرفته‌اند.
او افزود: این موضوع باعث شده که یک کارخانه در حوالی قزوین با زندان این شهر قرارداد ببندد که هر روز تعدادی از زندانیان را تحت‌الحفظ برای کار در کارخانه بیاورند و ببرند. اینکه از زندانیان در کار تولید استفاده می‌شود، قابل تحسین است اما مشکل واحدهای تولیدی را در تامین نیروی کار پررنگ می‌کند.
رنگی گفت: شرایط و امکانات باید به نوعی باشد که نه نیروی کار فعال بدون کار بماند و نه واحدهای تولیدی و خدماتی مشکل نیروی کار داشته باشند.
او به مسئله ساماندهی نیروی کار مهاجر اشاره کرد و افزود: افغانستانی‌ها، بنگلادشی‌ها و پاکستانی‌ها مجبور هستند به صورت غیررسمی در ایران کار کنند. کشورهای اروپایی از این نیروها به خوبی استفاده میکنند. سوال ما این است که چرا دولت این نیروهای کار را ساماندهی نمی‌کند که هم آنها به صورت رسمی کار کنند و هم واحدهای تولیدی و خدماتی آنها را به کار بگیرند. تعلل در ساماندهی نیروی کار فاجعه‌ای است که در آینده نزدیک تبعات آن نمایان می‌شود.
