زندگی متقاضیان مسکن ملی در حال فروپاشی است/ به داد متقاضیان مسکن ملی شهرستان دماوند برسید!

به گزارش رکنا، طرح نهضت ملی مسکن ، پروژه نیمه کاره ای که از دولت حسن روحانی به دولت سیزدهم به ارث رسید، طرحی که به یکی از وعده‌ های اصلی سیدابراهیم رئیسی در زمان تبلیغات انتخاباتی ریاست‌ جمهوری تبدیل شد، طرحی که ابتدا با هدف خانه دار شدن قشر ضعیف جامعه شروع به ساخت شد، حالا مانند یک بختک بر روی زندگی متقاضیان آوار شده است و زندگی آنها در حال فروپاشی است. زیرا به نقطه ای رسیده اند که نه راه پس دارند و نه راه پیش.

طرح نهضت ملی مسکن از ابتدا برنامه و سیاست مدون و مشخصی برای حوزه مسکن نداشت و با وعده خانه دار شدن، متقاضیان را ترغیب به ثبت نام کرد. ابتدا در دولت قبل به آنها گفته شد آورده آنها نهایت 250 تا 300 میلیون تومان است و مابقی وام 150 میلیون تومانی بانکی است. سپس با روی کار آمدن دولت سیزدهم گفته شد نرخ ساخت و ساز ثابت نیست و براساس تورم افزایش پیدا می کند. لذا هر روز ارقام جدید منتشر شد. طرحی که قرار بود طی 2 سال با متری 2 میلیون و 700 هزار تومان ساخته شود، حالا بعد از 4 سال به متری 12 تا 15 میلیون تومان رسیده است. پرسش این است:

آیا مردم باید تاوان تورم و دیرکرد در ساخت را بپردازند یا وزارت راه و شهرسازی و پیمانکاران باید پاسخگو باشند؟ گفته می شود ساخت و سازها براساس تورم افزایش یافته است. آیا سرمایه مردم (طلا، خودرو، خانه، پس انداز و ...) که در بازه های مختلف فروختند تا آورده های خود را واریز کنند نیز براساس تورم محاسبه خواهد شد؟

برغم اینکه برخی از پروژه ها با پیشرفت همراه و در حال ساخت است اما ساخت اغلب پروژه ها یا متوقف مانده و یا در مراحل ابتدایی است. این در حالی است که متقاضیان آورده اولیه را پرداخت و چند واریزی هم داشته اند و هنوز هیچ چیز مشخص نیست. نه قراردادی دارند، نه زمان تحویل واحد مشخص است و نه حتی قیمت تمام شده این واحدها اعلام می شود.

آنچه مشخص است وزارت راه و شهرسازی دولت سیزدهم در عمل به شعارهای انتخاباتی ناتوان مانده و با واگذاری برخی از پروژه ها به پیمانکاران نه چندان باسابقه به جای بخش متخصص و خوشنام این حوزه، بازار مسکن را انحصاری و پروژه های نهضت ملی مسکن را بی سرانجام رها کرده است و به جای پاسخگویی، مشغول  خبرسازی است.

از سوی دیگر طرح نهضت ملی مسکن نه تنها دیگر برای قشر ضعیف جامعه مناسب نیست، بلکه حتی دهک های میانی هم از پس ارقام آن برنمی آیند.

طی ماه های گذشته گزارشاتی از وضعیت نابسامان پروژه های طرح نهضت ملی مسکن رباط کریم (نصیرشهر)، مهستان (هشتگرد) و پردیس در پایگاه خبری رکنا منتشر شد تا بلکه به گوش مسئولین برسد و گره ای از مشکلات آنها حل کند اما درست گفته اند که «نرود میخ آهنین در سنگ». از سوی دیگر رسالت رسانه گفتن از درد مردم است. بنابراین تا توان داریم از مردم می گوییم. این گزارش نیز به یکی از پروژه های طرح نهضت ملی مسکن شهرستان دماوند می پردازد، باشد که گوش شنوایی در میان دولت پیدا شود و حرف مردم را بشنود، زیرا وضعیت متقاضیان طرح نهضت ملی مسکن بسیار دردناک است و این وضعیتی است که دولتمردان با ناکارآمدی بر سر آنها آوار کرده اند.

یک متقاضی طرح نهضت ملی مسکن شهرستان دماوند، پروژه 120 واحدی مهک 2 به خبرنگار رکنا گفت: در سال 1398 زمان دولت حسن روحانی برای مسکن ملی شهرستان دماوند ثبت نام کردم و قرار بر این بود که با متری نهایت 2 میلیون و 500 هزار تومان برای ما در طی 2 سال مسکن بسازند و با وام مسکن در نهایت کل آورده متقاضی 300 میلیون تومان می شد. ابتدا به ما گفتند سنگین ترین پرداختی شما همان 40 میلیون تومان است و آورده های بعدی حدود 5 میلیون تا 10 میلیون تومان است اما متأسفانه نه تنها بعد از گذشت 4 سال هیچ خبری نشده بلکه هر بار از ما 90 و 95 میلیون تومان پول خواستند. هیچ مدرک و سندی برای واریزی ها نداریم و بعد از 4 سال هنوز نمی دانم کدام بلوک، واحد و طبقه برای ما است. ما یک طرفه به دولت اعتماد کردیم و دستمان به جایی بند نیست.

این متقاضی در ادامه با بیان اینکه بارها پیامک تهدید ارسال کردند که اگر تا فلان تاریخ اینقدر واریز نکنید حذف می شوید، گفت: خدا شاهد است با 44 سال سن و داشتن 2 بچه بزرگ اینقدر استرس به ما وارد شده است که زندگی ما کلا گریه و زاری است. نیمه شب همسرم گریه می کرد و می‌ گفت اگر ما را حذف کنند باید چه کار کنیم. تنها امید خانه دار شدن ما همین مسکن ملی بود که بنده حقیر نیز به خاطر اینکه خدایی نکرده حذف نشویم و بیشتر از این شرمنده خانواده نشوم تصمیم گرفتم علیرغم میل باطنی با 26 سال سابقه کار و پیش از موعد تقاضای بازنشستگی کنم تا بلکه با پاداش بازنشستگی بتوانم واریزی های مسکن ملی را انجام دهم و با درخواست بازنشستگی من موافقت شد.

این متقاضی در ادامه گفت: خدا را شاهد می گیرم که مبلغ 310 میلیون تومان به عنوان پاداش بازنشستگی به من پرداخت کردند و با بخشی از آن خانه ای در مسکن مهر دماوند اجاره کردم و مابقی را به حساب مسکن ملی واریز کردم. تا الان 400 میلیون تومان واریز کردم و فعلا 140 میلیون تومان هم کسری دارم و طبق شنیده ها قرار است مجدد پیامک واریزی ارسال شود.
زندگی ام در حال فروپاشی است

این متقاضی در ادامه گفت: من چطور می توانم مجدد این پول ها را واریز کنم. من که حتی کارم را هم از دست داده ام و با ماهی 10 میلیون تومان پول بازنشستگی که باید با آن اجاره، خرج خانه و قسط بدهم. به امام حسین زندگی من در حال فروپاشی است. پنج ماه می شود که عمل جراحی دیسک کمر انجام دادم و از کمر به پایین همچنان بی حس هستم و هیچ کاری نمی توانم انجام دهم. اگر رییس‌ جمهور فکری به حال ما نکند و زود به زود از ما پول بخواهند دیگر نمی شود هیچ کاری کرد.

این متقاضی به خبرنگار رکنا گفت: در حالی یک پیام به عنوان آورده اولیه برای ما ارسال شد که قبل از این پیام یک 40 میلیون تومان، یک 12 میلیون تومان و یک 8 میلیون تومان از ما گرفتند که مجموعا 60 میلیون تومان است. چرا گفتند آورده اولیه و واریزی های قبلی را حساب نکردند؟ مسئله مهم دیگر اینکه تا امروز سقف آورده متقاضیان پروژه مهک یک به 700 میلیون تومان رسیده است و سقف واریزی ما که متقاضی پروژه مهک دو هستیم به 450 میلیون تومان رسیده است و حالا صحبت از واریزی دیگری است. ما دیگر هیچ پولی نداریم. تا کی این وضعیت ادامه دارد؟ هنوز حتی یک قرارداد هم نداریم. وقتی هم از بنیاد مسکن شهرستان دماوند سوال می کنیم یا پاسخ سربالا می گیریم یا با لحن و رفتارهای نامناسب متقاضی را از سر خود باز می کنند. اینطور که پیش می رود بی شک تا دو سه سال آینده این ارقام افزایش می یابد و از دو میلیارد می گذرد. از کجا بیاوریم؟

طرح نهضت ملی مسکن دماوند

این متقاضی با اشاره به فشار و پیامک های تهدید حذف از پروژه مسکن ملی که هر بار دریافت می کند، گفت: بسیار جای تعجب دارد که واحدهای نهضت ملی مسکن در سایت دیوار به فروش می رسد. چگونه است که اکثر واحدهای متقاضیان مسکن ملی در بنگاه ها برای فروش گذاشته شده است؟ مگر چند متقاضی مسکن ملی امتیاز خود را فروخته یا انصراف داده است؟ آیا وزارت راه و شهرسازی نظارتی دارد؟

این متقاضی به خبرنگار رکنا گفت: بنیاد مسکن دماوند زمان ثبت نام به ما گفت کل آورده شما 280 میلیون تومان است و بقیه آن به عهده مسکن و شهرسازی است. حرفی از پرداخت 400 و 700 میلیون تومانی نبود. خدا شاهد است اینقدر از لحاظ مالی در تنگنا و مضیقه هستم که دوست ندارم بیشتر از این زنده بمانم. دیگر چقدر باید زن و فرزندانم به خاطر این زندگی نکبت بار زجر بکشند. اگر رییس‌ جمهور فکری به حال ما نکند، به کلی نابود می شوم. به جان فرزندانم قسم، یک سال است که گوشت قرمز در خانه نداریم. چطور شرمنده نباشم. از شما استدعا دارم، امیدم اول به خدا بعد به شما عزیزان رسانه است. لطفا هر طوری که صلاح می دانید کمکم کنید. التماس می کنم، دیگر کم آوردم، شما بگویید من چه کار کنم؟!