آلینا مانند بسیاری از دانشجویان و جوانان دیگر ایمیلی برای برگزارکننده تور فرستاد، اما خودش میگوید همان جا پی برده است که باید کاسهای زیر نیمکاسه باشد. اما ترسی به دل راه نداد.
آلینا سپس ادامه میدهد که برگزارکننده تور برایش توضیح داده است که او باید در یک تظاهرات سیاسی در پاریس هم شرکت کند. پرچم در دست بگیرد و شعارهایی به زبان فارسی بدهد.
برگزارکننده تور که خانم آلیمکووا تلاش دارد نام او محفوظ بماند به این دختر دانشجو اطمینان میدهد که این حرکت یک حرکت اعتراضی مسالمتآمیز و خالی از خشونت است و او پس از آن صحیح و سالم به خانهاش خواهد رسید.
آلینا آلیمکووا با این که خودش اذعان میکند که حتی یک کلمه فارسی هم نمیداند و چیز زیادی هم درباره مسائل مربوط به ایران نمیداند، اما تصمیم میگیرد با این پیشنهاد (به عقیده او) «خوب» به پاریس سفر کند.
۳۱ خردادماه ۱۳۹۲ ساعت ۹ شب در یک هوای سرد و بارانی آلینا همراه با یکی از همدانشگاهیان قرقیزش قدم به ترمینال اتوبوس پراگ میگذارد. همه مسافرانی که قرار است سوار هشت دستگاه اتوبوسی شوند که از پراگ به پاریس میروند جواناند و اغلب دانشجو و همه از طریق اینترنت به گفته او به نوعی استخدام شدهاند. چنان که این دختر دانشجوی اهل قرقیزستان میگوید هیچ کس به درستی از هدف این سفر اطلاعی نداشته است.
یک دختر اهل روسیه به او میگوید که هدفش از این سفر دفاع از حقوق زنان ایرانی است. اما یکی از دوستان این دختر به میان حرف او میآید و میگوید چه کسی به زنان ایرانی اهمیت میدهد! حتی آلینا آلیمکووا به پسری از آلمان اشاره میکند که با اطمینان تصور میکرده در تظاهراتی برای حمایت از تحولات عراق شرکت کرده است.
در بدو ورود به پاریس مسافران متوجه میشوند که از هتل چهار ستاره وعده داده شده همراه با صبحانه گرم خبری نیست و این هتل ۶۰ کیلومتر با پاریس فاصله دارد. اول تیرماه مسافران را که به گفته این دختر دانشجو حالا قرار بود نقش معترضان به نظام حاکم در ایران را بازی کنند به جایی در نزدیکی فرودگاه شارل دوگل میبرند. آنجا را که عدهای نگهبان شخصی محافظت میکردند با پرچمهای زرد و بنفشی که به گفته خانم آلیمکووا اسم مریم رجوی بر آنها حک شده بود تزیین کرده بودند:
«آنجا همراه داشتن دوربین عکاسی و تلفنهای هوشمند ممنوع بود و آنها همه وسایل ما را گرفتند.»
اما آلینا به رغم اخطارهای برگزارکننده تور با پرداختن مقداری پول به یکی از نگهبانها دوربین خود را به داخل میبرد. آلینا میگوید حدود 10 هزار نفر داخل سالن حضور داشتند و به همه شرکتکنندگان کوپنی داده بودند که با آن میشد نوشیدنی و ساندویچ مجانی گرفت.