نوری عضو انجمن صنایع نساجی ایران با انتقاد از واردات بی رویه در محصولات نساجی، گفت: عدم مدیریت و نظارت بر واردات باعث شده، صنعت نساجی هر روز کوچکتر شود و برای تولیدکنندگان توجیهی اقتصادی ندارد، که بخواهند ماشین‌های صنعتی خود را به روز کند. با تدام این روند تا چند سال دیگر هیچ توان رقابتی با کشور‌های دیگر نخواهند داشت و باید منتظر تعطیلی آنها باشیم.
به گزارش راه امروز - فرشته فریادرس: وزارت صمت از اوایل سال 1399 واردات پارچه را در گروه 27 کالایی قرار داد؛ یعنی هرچند اجازه ثبت سفارش ندارند، اما واردات آن تا ابد ممنوع نیست و بنابر ملاحظات وزارت صمت و نظر صنعتگران و ذی‌نفعان، امکان واردات مشروط وجود دارد. اما مافیای واردات که سالهاست در عرصه تولید پارچه رومبلی رخنه کرده، توانست طبق تصمیم کمیسیون اصل 90 واردات پارچه رومبلی را از گروه 27 خارج و واردات آن آزاد شد؛ حتی این کمیسیون از تعزیرات و ستاد مرکزی مبارزه با قاچاق کالا و ارز خواسته بود پرونده‌های کم‌اظهاری سال‌های پیش (مصداق بارز قاچاق) را مختومه اعلام کند!
در همین راستا، علیرضا نوری عضو انجمن صنایع نساجی ایران، در نشستی خبری با خبرنگاران با انتقاد از این موضوع و رفع ممنوعیت واردات پارچه در اظهاراتی گفت: تمام فشارهای مربوط به رانت واردات بر این است که با جوسازی القاء کنند، که حجم تولید پاسخگوی نیاز صنعت مبلمان نیست و واردات راه حل منطقی است! در صورتی‌که اینطور نیست اما گویا می‌‌خواهند با کوچک انگاری توان تولید داخل، واردات را موجه جلوه دهند.
این درحالی است که به گفته نوری، در حال حاضر ظرفیت اسمی تولید واحدهای تولیدی پارچه رومبلی در کشور بیش از 87 میلیون مترمربع است، که نیاز کشور نیز ۴۰میلیون متر برآورد شده است.
انتقاد از واردات بی رویه تا دلار گران ونبود استراتژی
این تولیدکننده گفت: کارخانه‌های تولید پارچه رومبلی به دلیل واردات بی‌رویه تولید خود را به پایین‌تر سطح ممکن یعنی تک شیفت تقلیل داده‌اند و با ادامه این روند باید شاهد تعطیلی صنعت نساجی در این زمینه باشیم.
نوری به افزایش چند برابری واردات پارچه اشاره و اعلام کرد: سال 95 واردات پارچه (پارچه رومبلی) 200 تن بوده که در سال 99 به 2هزار و 700 تن رسیده و در سال 1400 به رقم 5 هزار و400 تن افزایش یافته است. این در حالی است که وزارت صمت اعلام کرده بود که 11 میلیون متر پارچه وارد کشور شده است.
به گفته او، علاوه بر اینها دلار برای واردات کالا به کشورمان با نرخ نیمایی، اما برای قیمت‌گذاری مواد اولیه با دلار بازار آزاد تامین می‌شود .این یعنی تشویق واردات و تنبه صادرات.
مدیرعامل نساجی اویاز همچنین حضور تولیدکننده نماها در این بازار را از دیگر چالش های این صنعت عنوان کرد و در ادامه از متولیان صنعت و سیاستگذار درخواست کرد که به منظور حمایت از تولیدکنندگان محدودیت های وارداتی در این صنعت به مدت 5 تا 7 سال اعمال شود.
البته او تاکید کرد که ممنوعیت واردات راهکار اصلی برای حمایت از تولید نیست، اما در شرایط تحریمی یک گزینه مناسب برای حمایت از تولیدکننده است.
این عضو انجمن صنایع نساجی ایران، نبود استراتژی توسعه صنعتی را یکی از نقاط ضعف در عرصه سیاستگذاری برشمرد که باعث آسیب و زیان تولید شده است.
تولید نصف شد!
او در بخش دیگری از صحبت های خود بیان کرد: هم اکنون در زمینه «پارچه‌های رومبلی و دکور پردهای»، بیش از 130 کارخانه در کشور فعالیت دارند که ظرفیت تولیدی آنها قریب به ۸۷ میلیون متر است، اما به دلیل سیاستهای دولت و واردات بی‌رویه سال گذشته تنها ۴۰ میلیون متر در کشور انجام تولید و در سامانه بهین یاب عرضه شد.
این فعال اقتصادی، معتقد است، عدم مدیریت و نظارت بر واردات باعث آن شده، که صنعت نساجی هر روز کوچکتر شود. از سوی دیگر، دیگر برای تولیدکنندگان توجیهی اقتصادی ندارد، که بخواهند ماشین‌های صنعتی خود را به روز کند. از این رو، با تدام این روند تا چند سال دیگر هیچ توان رقابتی با کشور‌های دیگر نخواهند داشت و باید منتظر تعطیلی آنها باشیم.
ترکیه و چین رقیب ایران
مدیرعامل نساجی اویاز در بخش دیگری از اظهاراتش با انتقاد از تخصصی نشدن گمرکات کشور عنوان کرد: متاسفانه گمرکات کشور به دلیل نداشتن تخصص کافی، جنس پارچه‌ها را تشخیص نمی‌دهند و این باعث می‌شود سودجویان با تعرفه بسیار نازلی پارچه‌های مورد نظر خود را وارد کشور کنند. در حال حاضر پارچه‌های تار و پودی و حلقوی با نام‌های دیگر به صورت قانونی و کانتینری وارد کشور می‌شوند.
این عضو انجمن صنایع نساجی ایران همچنین با بیان اینکه رقابت در شرایط برابر محقق می‌شود، گفت: واقعیت این است که مواد اولیه چینی بسیار ارزان‌تر از مواد اولیه کشورمان است. به طوریکه دولت چین از صادرکنندگان خود حمایت ۱۵ درصدی انجام می‌دهد.
به گفته این تولیدکننده، ترکیه بیشتر بازارهای صادراتی ایران را تصاحب کرده و به دنبال جذب مشتریان ایرانی است. به طوریکه طی 40سال اخیر، این کشور به تولیدکننده محصولات نساجی تبدیل شده و ایران به یک کشور واردکننده. ازسوی دیگر، برخی کشورها برای زمین زدن تولید ایران، لباس استوک را از طریق دبی با لنج وارد بازارهای ایران می کنند.
تحریم ها مشکلات را دوچندان کرده
او عنوان کرد: علی رغم همه مشکلات، طی سه سال گذشته 300 هزار دلار به کشورهایی مثل «عراق، ترکیه، ایتالیا» صادرات داشته باشیم.
نوری در اینجا به مساله تحریم ها نیز اشاره کرد وگفت: اینکه گفته می شود، تحریم ها تاثیری بر صنعت و تولید ندارد؛ حرف اشتباهی است؛ چرا که در این شرایط، تولید واحدهای نساجی تقریبا به نصف کاهش پیدا کرده، از سویی، هزینه تولید، خرید ماشین آلات و حتی صادرات به دلیل تحریم ها بسیار بالا رفته است.
مدیرعامل نساجی اویاز در ادامه یادآور شد که براساس نامه نگاری های انجمن صنایع نساجی، قرار شده، عوارض 5 درصدی ورود ماشین آلات برداشته شود و به یک درصد تقلیل یابد. اما مشکل اینجاست که نزدیک به 6 ماه از سال گذشته اما هنوز ابلاغ نشده است.
نوری در ادامه به مشکل قطعی برق کارخانه ها نیز اشاره کرد وگفت: براساس توافقی که صورت گرفته، هر هفته قطعی برق در هر شهرک صنعتی به مدت یکروز از 11صبح تا 11 شب است. اما همین میزان قطعی باعث افت تولید و کاهش راندمان کار می شود.
این تولیدکننده همچنین یکی از مهمترین ویژگی‌ها و فرصت‌های صنعت نساجی، را اشتغالزایی بالا در آن دانست وگفت: فقط در یک واحد بزرگ تولیدی پارچه‌های رومبلی که تنها با نیمی از ظرفیت تولید فعالیت می‌کند حدود هزار نفر به صورت مستقیم و حدود ۱۰ هزار نفر نیز به صورت غیرمستقیم فعالیت می‌کنند.
به گفته نوری، صنعت نساجی ۱۰۰ درصد خصوصی است هیچ گونه وابستگی به دولت ندراد؛ و تنها صنعتی است که رانتی در آن وجود ندارد.
او در پایان با تاکید بر اینکه بخش خصوصی به دنبال توجیه اقتصادی است، تاکید کرد: اگر سرمایه گذاری و فعالیت در یک صنعت توجیه اقتصادی نداشته باشد، بخش خصوصی از ورود به آن صنعت و سرمایه گذاری در آن امتناع می‌کند و چه بسا ترجیح می‌دهد وارد حوزه واردات شود، چون در حال حاضر، صرفه اقتصادی واردات بسیار بیشتر از تولید است.
