نظارتی ها از وزیر صمت ضمانت اجرا بگیرند/آسمان آبی جاده مخصوص طوفانی می شود

به گزارش خط بازار؛ خبرهای جدید در خصوص خودروسازی نشان می دهد که آسمان آبی جاده مخصوص این روزها ابری است. گاهی برای لحظاتی باران می بارد و گاهی نیز نیمه ابری می شود. طبق پیش بینی ها احتمال بارندگی شدید در روزهای آینده وجود دارد. گویی برخی در حال بارورکردن ابرها در آسمان آبی جاده مخصوص هستند. عده ای که کمتر تخصصی نسبت به خودروسازی دارند ولی خود را همه کاره صنعت می دانند.

هر زمانی که نام باران می آید همه انتظار دارند حال دلشان خوب شود ولی آیا همه بارندگی ها دلنشین است؟ چه بسیار باران هایی که سبب سیل، ویرانی و تخریب شده است و نه تنها حال افراد را خوب نکرده بلکه غم و اندوه را به خانه ها برده است. ساکنان جاده مخصوص نیز از باران استقبال می کنند ولی باران زمانی دلنشین است که همه بتوانند زیر آسمان آبی آن به راحتی قدم زنند. باران زمانی دلنشین است که در جاده مخصوص سیل به راه نیندازد. باران زمانی دلنشین است که در زمان مناسب ببارد. اگر قرار باشد به جای باران دلنشین، باران رگباری ببارد، اگر قرار باشد شدت باران رعب و وحشت را به جان اهالی بیندازد، اگر قرار باشد به جای باران دلنشین، رعدوبرق و طوفان همه جا را فراگیرد، دیگر کسی آرزوی باران نخواهد کرد.

تغییر در شرکت های خودروسازی هرچند یک ضرورت است ولی تبعات آن باید بررسی شود. اینکه دو ماه مانده به پایان سال و برگزاری مجمع سهامداران، عده ای مدعی عدالت در پشت درهای بسته که گاها هیچ اشراف فنی و تخصصی نسبت به صنعت خودرو ندارند، برای مدیران عامل تعیین تکلیف می کنند، یک پدیده نادر در خودروسازی در دنیا است که فقط در کشور ما رخ می دهد. تبعات چنین تصمیماتی ممکن است نه تنها هوای آسمان آبی جاده مخصوص را دلنشین نکند بلکه شرایط را بدتر کند.

وزیر و مشاوران وی با کدام ادله قانونی، شرعی و عرفی این اجاره را به خود می دهند تا به جای سهامداران برای آنان تصمیم بگیرند و به دنبال ابری کردن آسمان آبی جاده مخصوص باشند؟ آیا سیاسیون قیم مردم هستند یا خدمت گزار؟ به کدام ضمانت سیاسیون جرات می کنند در شرایط حساس کنونی در بنگاه داری خودروسازان دخالت کنند؟ آیا عصای موسی در اختیار دارند یا دل شان به خطبه های خطبب دلگرم است؟ به کدام ضمانت سیاسیون مهدی را منجی جاده مخصوص می دانند در حالی که قانونا کسی دیگر مقیم این جاده است؟

وزیر و مشاوران وی باید بدانند خودروسازی فرصت آزمون خطا ندارد. هر تغییری باید براساس پشتوانه محکم و مستدل باشد و از حجت شرعی، فنی و قانونی برخوردار باشد. هر تغییری باید وضع را بهتر کند اگر ضمانتی بر این کار وجود ندارد، تعحیل در کار صرفا سیاسی بازی است و مسئولیت تبعات بعد از آن برعهده تصمیم گیران سیاسی مشرق زمین است. اینجا است که دستگاه های نظارتی باید ضمانت های لازم را از مسببان تغییر بگیرند. دستگاه های نظارتی باید بدانند که هر کسی امین صنعت نیست و لذا هر تصمیمی باید تبعات آن مورد بررسی قرار گیرد تا صنعت بیشتر از این دچار بحران نشود.