جان میلتون، شاعر انگلیسی در اثر خود به نام بهشت گمشده یک حقیقت اساسی را در مورد مبارزه برای پایان دادن به درگیری‌های خشونت آمیز و برقراری صلح پایدار بیان می‌کند. وی تصریح می‌کند که برای ایجاد صلح، رهبران باید امید را تقویت کنند و سیاست‌هایی را در راستای همدلی و همبستگی در دستور کار قرار دهند. همچنین باید چشم اندازی بلند مدت که بر منافع عمومی متمرکز است، مورد توجه قرار گیرد. این دقیقاً رویکردی است که اکنون باید برای غلبه بر همه گیری کووید-۱۹ و ساختن جهانی انعطاف پذیر که بهتر بتواند در برابر شوک‌ها و بحران‌های آینده مقاومت کند، اتخاذ کنیم.
پراجکت سیندیکیت نوشت: جان میلتون، شاعر انگلیسی در اثر خود به نام بهشت گمشده یک حقیقت اساسی را در مورد مبارزه برای پایان دادن به درگیری های خشونت آمیز و برقراری صلح پایدار بیان می کند. این بینش در درک خودم از چگونگی ترسیم راهی برای پایان دادن به جنگ داخلی طولانی و پرهزینه کلمبیا بسیار مهم بود و کاملاً با چالش های جهانی مشترک امروز ما مرتبط است.
در ادامه این مطلب آمده است: وی تصریح کرد که برای ایجاد صلح، رهبران باید امید را تقویت کنند و سیاست هایی را در راستای همدلی و همبستگی در دستور کار قرار دهند. همچنین باید چشم اندازی بلند مدت که بر منافع عمومی متمرکز است، مورد توجه قرار گیرد. این دقیقاً رویکردی است که اکنون باید برای غلبه بر همه گیری کووید-19 و ساختن جهانی انعطاف پذیر که بهتر بتواند در برابر شوک ها و بحران های آینده مقاومت کند، اتخاذ کنیم.
تجربه جمعی بشریت از کووید-19 به ما یادآوری کرد که زندگی چقدر می تواند با ارزش، شکننده و در هم تنیده باشد. وجود هر فرد در این کره خاکی با وجود برادران، خواهران و همسایگان و همچنین پیشینیان و نسل های متولد نشده ما ارتباط ناگسستنی دارد. در حالی که شروع به ترسیم نقشه بهبودی پس از همه گیری می کنیم، شناخت سرنوشت مشترک ما باعث می شود که از میراث رهبران موفق قبلی الهام بگیریم.
در این راستا، الگویی بهتر از نلسون ماندلا، مردی با شهامت و عزم بی نهایت که از یک سیستم شیطانی تبعیض نژادی سرپیچی کرد و به بزرگترین صلح خواه نسل خود تبدیل شد، وجود ندارد. ماندلا نزدیک به سه دهه زندان را تحمل کرد، مردمش را به سمت آزادی سوق داد و دموکراسی مقاوم و چند نژادی ای را در آفریقای جنوبی بنا کرد که تا امروز پابرجاست.
فروتنی پایدار ماندلا و ایمان آهنین او به دموکراسی به پایه ریزی بنیان های آفریقای جنوبی مدرن کمک کرد. این خصوصیات همچنین در سطح جهانی طنین انداز شد، زیرا ماندلا همیشه مبارزه آزادی خواهانه کنگره ملی آفریقا را در چارچوب مبارزه گسترده تر بین المللی علیه استعمار، نژادپرستی و تبعیض قرار می داد.
این تصدیق انسانیت مشترک ما، محور اصلی تصمیم ماندلا برای تاسیس سازمان بین المللی ریش سفیدان که من عضو آن هستم، به شمار می رود. ماندلا در سخنرانی خود در هنگام راه اندازی این سازمان در ژوهانسبورگ در ژوئیه 2007، به گروه یک مأموریت خاص داد و گفت: جایی که ترس وجود دارد از شجاعت حمایت کنید، جایی که درگیری وجود دارد از توافق حمایت کنید و جایی که ناامیدی وجود دارد، امید را تحریک کنید.
امروز بیش از هر زمان دیگر ما باید در مواجهه با همه گیری کووید-19 و همچنین تهدیدهای وجودی مانند تغییرات آب و هوا و سلاح های هسته ای مجدداً به این روش پیشنهادی ماندلا روی بیاوریم. ما فوراً به تشخیص صریح رهبران جهانی مبنی بر اینکه همبستگی مهم است، نیاز داریم. همچنین آنها باید قاطعانه برای دفاع از چند جانبه گرایی و احیای آن اقدام کنند.
این جاه طلبی و احساس امیدواری ضروری است. یک نمونه علنی از عدم وجود این موارد، پیروی نکردن از درخواست آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد برای آتش بس جهانی در پاسخ به کووید-19 است که در مارس 2020 مطرح شد. البته باید در نظر داشت که درخواست گوترش تا اندازه ای قانع کننده بود که سازمان ملل تخمین زد طرف های درگیر در 11 کشور تا اوایل آوریل سال گذشته به آن توجه کرده اند. اما بیش از سه ماه طول کشید تا شورای امنیت سازمان ملل در تأیید درخواست گوترش قطعنامه ای را تصویب کند. مهم اینکه، بسیاری از درگیری ها در طول سال 2020 بدون وقفه ادامه داشت و هنوز هم ادامه دارد.
تلفات انسانی، به ویژه در میان غیرنظامیان غیر مسلح ویرانگر بوده است. تا اواسط سال 2020، درگیری های خشونت آمیز باعث افزایش تعداد آوارگان اجباری به حدود 80 میلیون نفر شد. تا پایان سال نیز تقریباً 100 میلیون نفر در نتیجه درگیری ها با ناامنی شدید غذایی روبرو شدند، این در حالی است که در سال 2019 این رقم 77 میلیون نفر بود.
آنچه در بالا تشریح شد در واقع یک اعتراف ناخوشایند در مورد شکست جمعی به ویژه توسط پنج عضو دائمی شورای امنیت است. به طور کلی ما شاهد ناکارآمدی شورای امنیت سازمان ملل در مدیریت بسیاری از مشکلاتی که بر اثر شیوع ویروس کرونا در جهان به وجود آمد، بودیم. این به معنای شکست رهبری جهانی در مسائلی همچون هماهنگی کافی، به اشتراک گذاری اطلاعات برای مهار همه گیری، همکاری جی 20 برای محافظت از اقتصاد جهانی، کمک مالی برای حمایت از کشورهای جنوب و فاجعه اخلاقی مربوط به آپارتاید واکسن است.
با در نظر گرفتن انبوه این چالش ها و ناامیدی ها، آسان است که غرق در بدبینی شویم. اما تسلیم شدن در برابر ناکامی نه تنها نوعی افراط برای مردمی به شمار می رود که در جهان ممتاز زندگی می کنند و مجبور به تحمل درد و خسارات جنگ نیستند، بلکه خیانت به قربانیان هم هست. امید همچنان پابرجاست و عزم ما نیز باید همین باشد.
من امیدوار و مصمم هستم که از این همه گیری به گونه ای خلاص می شویم و دوران پس از آن را می سازیم که گفته های نویسنده بزرگ و برنده جایزه نوبل، گابریل گارسیا مارکز، هموطن من تأیید می شود. وی گفت: نه سیل، نه آفت، نه قحطی، نه فاجعه و نه حتی جنگهای ابدی طی قرن ها نتوانسته اند برتری پایدار زندگی نسبت به مرگ را از بین ببرند. با این روحیه، ما باید به وظیفه ی خود در زمینه ی تأیید زندگی بپردازیم و به ایجاد صلح مبادرت کنیم.
منبع: انتخاب
