واژه ها گوش به فرمان قلم؛ نظم بگیرید که در توصیف فداکارترین قشر جامعه خواهید نوشت؛ بلبل طبعم غزل خوان باش که در ثنای جامعه پرستاری خواهی سرود...
کلماتم بیدار باشید همچون پرستاران و پشت سر هم به ترتیب بایستید و سخن بگوئید و مراقبت کنید از:
پرستار همین!
دلیل نوشتنم از جمله و تلنگر یک پرستار شروع شد؛ پرستاری که گفت مردم ما داریم کم میشویم! مردم خواهش میکنم رعایت کنید! مردم در خانه بمانید و قطع کننده زنجیره انتقال باشید.
عمیق تاثیر این جمله مرا برآن داشت شکوه ،عظمت بزرگی جامعه پرستاری را به قلم نقش زنم هرچند توصیفی برای دست پر مهر و عاطفه آنها نیست...
آری آتش گرفتم وقتی جمله "" ما داریم کم میشویم"" را از زبان پرستار عزیز کشورمان شنیدم. آن پرستار به خوبی زبان حال جامعه پرستاری شد؛ چقدر پر معنا در یک کلمه از دردها سخن گفت.
ما کنار مردم می دانیم هنوز هم برخی از مسئولان کشوری دردهایتان را نشنیده اند از حقوق از دست رفته تا بی مهری های سالیان سال را میدانیم در حالی که شما پرستاران همزمان دردهای بیماران را گوش جان میسپارید و دست نوازش بر دردها میکشید و بلندی طبع دارید.
از گریه سوزناک یک پزشک و پرستار بر بالین بیمار تا سختی های در صف اول مبارزه با ویروس منحوس کرونا آن هم با کمترین تجهیزات لازم برای مبارزه با این ویروس نفسگیر و جانگیر و نقش و نگار ماسک بر سر و صورت، همه و همه از تو میگویند، یک ایران نه یک جهان از تو میگوید و تو را شناخته است.
امروز بنا داشتم از ماندن آثار روحی و روانی این فاجعه تاریخی که سالیان سال با جامعه پرستاری همراه خواهد شد؛ بگویم از مشاغل سخت و زیان آور و نبود مزایا برای جامعه پرستاری حرف ها بزنم اما با خود گفتم جدا از جامعه پرستاری نیستم و اگر مسئولین کشوری را گوش بود حرف ها و داغ دل های جامعه بزرگ پرستاری را میشنید.
خطاب به شما همکاران عزیز و سختکوش میگویم که اگر گوشی برای مسئولین در شنیدن حرف ها و رنج ها و مشکلات شما نبود اما دل به دریا بسپارید که مردم قدرشناس شمایند و خوب فهمیده اند و به جای شما در هر کوی و برزنی از شما و مهر و لطف و مشکلاتتان میگویند پس یک ایران برای شما ایستاده است.
همچون همکار عزیز و سختکوشی که پرمعنا و زیبا با تلنگر سخن گفت و باعث‌دست به قلم بردنم شد ؛ در انتخاب تیتری برای نوشته خویش بودم تا تاثیر گذار و ماندنی حق مطلب را درخصوص همکاران جامعه پرستاری ادا نمایم که در میانه فکر و اندیشه و تهیه و تنظیم نوشته هایم خبر پیوستن، کمک و پشتیبانی جامعه پزشکی و پرستاری نیروهای مسلح موجب خوشحالی ام شد.
کمک و پشتیبانی که قطعا باعث خواهد شد از فشار کار و خستگی و شب نخوابی های همکاران عزیزم بکاهد.
ضمن تحسین و خداقوت به همکاران صدیق و پر تلاشم که محبت در دل پاکشان موج میزند و از روح بزرگ و قلبی سرشار از معرفت در خدمت برخورداند و سر تعظیم خویش وصف گفتار آنان است؛ جا دارد از وقار و آرامش یار من نیروهای مسلح بزرگ و سترگ برای این کمک و آمدن ایستادن کنار همکارانم تشکر نمایم.
گر طریقِ عشقِ او شد وصفِ گفتار پس زیبنده است در توصیف زحمات همکاران و حضور و آمدن پرستاران نیروهای مسلح قهرمان تیتر برگزیده بر مختصر یادداشت و عبد بسیار بگویم:
ارتش پرستاران زنده باد
ناجی مهرّی و در این جامه ی یار آمدی
در شب بیماریم از بهر تیمار آمدی
