البناء در تحلیلی به قلم ناصر قنديل، سردبیر خود نوشت: پس از اینکه در مذاکرات رئیس جمهور آمریکا با امانوئل مکرون سقفی بر مبنای عدم ایجاد شکاف در اتحاد اروپا و آمریکا وضع شد، دونالد ترامپ بازگشته است تا تسلیم بقای توافق هسته ای با ایران شود.
در ادامه این تحلیل آمده است: در مقابل، ثبات موضع اروپا در مورد حفظ توافق، موضع آمریکا در مورد خروج از توافق را به چالش کشیده است. واشنگتن نتوانست در طول یک سال موازین قوای بین المللی و منطقه ای را تغییر دهد و می داند نمی تواند بدون هیچ جایگزینی برای لغو توافق تلاش کند. اکنون ترامپ به مرحله عجزی رسیده است که اوباما را بر آن داشت به توافق هسته ای با ایران تن دهد.
قطعا نمی توانیم تصور کنیم که اختلافات بین امریکا و اروپا نمی تواند به حد تمرد و سرکشی اروپا از تصمیم آمریکا برسد و یا اینکه تمسک اروپا به توافق هسته ای به معنای تلاش ان برای مستقل شدن از آمریکاست. بنابراین همه چیز بیانگر آن است که اروپا چیزی را به زبان می اورد که آمریکا به آن نیاز دارد؛ تا بدین وسیله ترامپ نردبانی برای پایین آمدن از درخت بیابد و تحت شعار اتحاد مواضع با غرب و ارائه فرصتهای بیشتری برای بهبود شروط توافق هسته ای، عمل کند.
واضح است که گام اول در این راستا، سخنرانی مکرون بود که در واقع موضع گیری جدید ترامپ را نشان داد و مضمون آن، از یک سو ادامه توافق به همین شکل موجود و عدم قرار گرفتن آن در معرض خطر است و از سوی دیگر تلاش برای امضای توافقی مکمّل، که در نتیجه مذاکراتی رضایتمندانه با ایران و پیش از آن، با روسیه و چین، حاصل شود.
ترامپ که قصد مذاکره با کره شمالی را دارد، می داند که افزایش تنش با ایران، به ضرر آن است و در این صورت معیار صداقت لازم خود برای انعقاد توافق ها و معاهده های بین المللی را از دست می دهد. همانطور که می داند حمله او برای نابودی توافق هسته ای به منظور ایجاد تغییراتی در موازین قوا بود و نه نبردی برای دست یافتن به تعدیل هایی در توافق.
از این رو، شکست در ایجاد چنین تغییری رئیس جمهور ایالات متحده را بر آن داشت به دنبال یک راه خروج مناسب باشد تا بتواند بدین وسیله بازگشت به توافق را توجیه کند. و ارائه این راه، بر عهده دوست اروپایی قرار گرفت تا در ادامه اروپایی ها به خاطر انجام این اقدام سیاسی مهم به خود ببالند!
تا 12 می که سرنوشت برجام به صورت قطعی مشخص می شود، احتمالا آمریکا به موضع گیریهای خود در مورد مخالفت با افزایش نفوذ ایران و برنامه های موشکی آن ادامه داده و توافق هایی در این باره را ضروری می داند و ایران به مخالفت با انجام هر گونه مذاکره ای در مورد ایجاد تعدیل هایی در توافق ادامه می دهد. چه بسا اروپایی ها و امریکایی ها برای درخواست کمک در این باره متوجه روسیه و چین شوند تا در زمان مقرر ترامپ باقی ماندن در توافق را اعلام کند و راه حل اروپا مبنی بر یک توافق مکمل و نه جایگزین را بپذیرد. اما قطعا ایرانی که مذاکره دوباره در مورد برنامه های هسته ای خود به شدت نفی می کند، با مذاکره موشکی هم مخالفت خواهد کرد و همانطور که در زمان اوباما چاره ای جز امضای توافق هسته ای برای آمریکا باقی نمانده بود، امروز همین معادله برای ترامپ تکرار می شود.
مترجم:مریم نصرالهی
