سرانجام پس از هشت‌سال، حاكمیت آقای احمدی‌نژاد بر امور اجرایی كشور با همه فرازوفرودها به پایان رسید و رییس‌جمهور منتخب مردم با ارایه تعریفی اسلامی از اعتدال در مراسم تنفیذ، سنگینی بار مسوولیت خطیر قوه‌مجریه را به دوش گرفت.
اما آنچه در این تغییر و تحول عجیب به نظر می‌رسد، رفتار حامیان اصولگرای دولت نهم و دهم با شخص احمدی‌نژاد است. نگاه بزرگان و تریبون‌داران حامی احمدی‌نژاد به ایشان، به هواپیمایی شبیه بود كه وقتی در سال 84 و بعدها كمی كمرنگ‌تر در سال 88 برای حركت روی باند بود، همه از عظمت و ابهت آن می‌گفتند، اما هر مقدار كه زمان گذشت، در نگاه آنان این ابهت، كوچك و كوچك‌تر شد تا جایی كه به‌قول معروف دستپخت آقای احمدی‌نژاد آنقدر شور و اوضاع نابسامان شد كه حتی حامیان سینه‌چاكش هم مجبور به انتقاد شدند و آقایان برای گله و شكایت از دولت دهم، از هم سبقت می‌گرفتند.
حامیان خاص آقای احمدی‌نژاد هم كه در ابتدای راه، برای پیروزی و موفقیتش نذر و دعا می‌كردند، در چرخشی 180درجه‌ای، یكباره او را مسحور خواندند. صداوسیما و رسانه‌های همسو، یك‌سال قبل از انتخابات 84 برای پیروزی احمدی‌نژاد، همه دستاوردهای انقلاب اسلامی و خدمات پیشینیان را در نمایشگاه تخریب به حراج گذاشته و به هر بهانه‌ای از او و حامیانش، در برنامه‌های صبحگاهی و شبانگاهی دعوت می‌كرد تا به بهانه تبیین دیدگاه‌های خویش، به تخریب گذشته انقلاب بپردازند و هرچه دلشان می‌خواهد، یك‌طرفه، بدون‌سانسور و بدون دادن حق دفاع، در قالب مصاحبه، مقاله یا برنامه‌های زنده علیه دولت‌های سابق و تمام برنامه‌های انقلاب اسلامی بگویند.
این رسانه‌ها در ماه‌های پایانی عمر دولت احمدی‌نژاد، ناگهان تغییر رویه دادند و كار به جایی رسید كه در پوشش برنامه‌های ایشان یا در سفرهای استانی آقای احمدی‌نژاد، دنبال سوژه‌های منفی، فضاها و سكوهای خالی در استقبال‌های مردمی می‌گشتند.
اما آنچه مایه شگفتی است، چرخش ناگهانی همین منتقدان پس از اعلام نتایج انتخابات 24 خرداد و روزهای پایانی عمر دولت دهم است! منتقدانی كه با شروع سال 1392 و آغاز فعالیت‌های رسانه‌ها و بعدها فعالیت‌های انتخاباتی كاندیداهای اصولگرا و حتی نزدیك به دولت، جملگی او را عامل همه مشكلات و نابسامانی‌های كشور به‌ویژه در عرصه‌های اقتصادی و سیاسی معرفی می‌كردند و قهر و خانه‌نشینی 11روزه وی را نقطه اوج انحراف و تخطی از اصول انقلاب می‌دانستند، به‌یك‌باره پس از انتخابات تغییر موضع داده و به طرفداریش پرداختند.
اما اوج این برخورد حیرت‌انگیز را در نمازجمعه روزقدس تهران شاهد بودیم كه اگرچه در این مراسم، بهترین فرصت تبیین مواضع در مورد اصلی‌ترین مشكل جهان اسلام یعنی اشغال قدس عزیز را برای آغاز كار از رییس‌جمهور منتخب گرفتند و به پایان كار دولت دهم دادند، اما بازهم در اقدامی بی‌سابقه‌تر در حضور نمازگزاران، از ایشان تجلیل كردند و شگفت‌انگیزتر اینكه، همه آن مواردی كه دلایل انتقاد اصولگرایان بود، ناگهان دلایل تكریم می‌شوند.
رمز چرایی آن تخریب و این تكریم و سوال اساسی این است كه: آیا بین پیروزی گفتمان اعتدال و عقلانیت جناب آقای دكتر حسن روحانی در انتخابات و چرخش 180درجه‌ای اصولگرایان، نسبت به عملكرد آقای احمدی‌نژاد رابطه‌ای وجود دارد؟! آیا تطهیر دولت آقای احمدی‌نژاد در دقایق آخر عمر دولت دهم و پس‌گرفتن ایرادات و اشكالات اساسی كه به آن وارد می‌شد، توسط رسانه ملی، ستاد نمازجمعه، روزنامه‌ها و پایگاه‌های خبری اصولگرا، نهادها و... نوعی اقدام هماهنگ‌شده و سناریوی جدید برای عاقبت‌به‌خیر جلوه‌دادن دولت دهم و انتقال مطالبات بر زمین‌مانده و مشكلات اساسی اقتصادی كشور به دولت یازدهم نیست؟ و آیا... .؟!
