جمعه ۲۸ ارديبهشت ۱۴۰۳ - May 17 2024
دلواپسان می‌دانند که اگر این توافق به صورت کامل اجرا شود دیگر نمی‌توانند به آینده سیاسی خود امیدوار باشند و مردم آنها را با رای خود از صحنه سیاسی کشور حذف می‌کنند. به خاطر همین معنا این نحله سیاسی تلاش می‌کند تا به هر شکل ممکن با کارشکنی‌های خود روحانی و دولت او را ضعیف و ناموفق نشان دهند.
آنها می‌خواهند حالا که دولت روحانی در سیاست خارجی موفق بوده است او را در زمینه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ناموفق نشان دهند. دلواپسان، می‌خواهند با اخلال در فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی دولت، قشر جوان ایران را از دولت روحانی کنند. نمونه بارز این رفتار اخلال‌های گسترده در کنسرت‌های موسیقی و اکران سینماهاست. با آغاز سال تحصیلی دانشگاه‌ها قطعا این فشارها دو برابر می‌شود. قطعا کردن رابطه جوانان با دولت یکی از اصلی ترین هدف دلواپسان برای مقابله با دولت روحانی است. آنها به خوبی می‌دانند که جوانان اصلی ترین حامیان دولت روحانی هستند و قطع رابطه آنها با رئیس جمهور، یکی قطع کردن اصلی ترین بازوی دولت در انتخابات آینده ریاست جمهوری.
دلواپسان در عرصه پارلمان نیز بی کار نخواهند نشست. دلواپسان مجلس نشین، دو هدف اصلی در دستور کار خود قرار داده‌اند. سوال و استیضاح دو ابزار مهم آنها برای مقابله با دولت تدبیر و امید است. به عبارت بهتر می‌شود گفت که وزرای دولت یازدهم زین پس تاوان موفقیت ظریف در عرصه دیپلماسی را خواهند داد. این جریان سیاسی می‌خواهد از اسلحه اصلی خود در برابر دولت یعنی استیضاح استفاده کنند. از این به بعد وزرای دولت باید خود را آماده کنند تا بیش از اینکه در وزارتخانه خود باشند در راهروهای مجلس وقت خود را بگذرانند و پاسخ گوی سوالات متعدد نمایندگان پارلمان باشند.
حضور پی در پی وزرا در مجلس برای پاسخ گویی به نمایندگان و در معرض استیضاح نمایندگان قرار، می‌تواند دولت را عصبانی کند و عصبانی کردن دولت، مهم ترین هدف دلواپسان است. یک دولت عصبانی قطعا نمی‌تواند دولت موفقی باشد. روحانی عصبانی می‌تواند، آب گل آلودی باشد که آنها از آن ماهی بگیرند.
ماه‌های باقی مانده تا انتخابات مجلس دهم، زمین قدرت نمایی دلواپسان است. آنها می‌خواهند به حیات سیاسی خود در ایران ادامه دهند و به خاطر همین سعی می‌کنند دولت را ناکارآمد نشان دهند. پارلمان دهم، آخرین فرصت آنهاست. این جریان سیاسی بعد از دست دادن ریاست جمهوری دوست ندارند قوه مقننه را نیز به روحانی و طرفدارانش واگذار کنند و به خاطر همین تمام کارت های خود را وارد بازی با روحانی کرده‌اند.
باید دید که دولت چه واکنشی به این تلاش‌ها نشان خواهد داد و چه استراتژی را برای مقابله با آن انتخاب خواهد کرد. روحانی در زمینه سیاست خارجی در از دیپلماسی لبخند استفاده کرد و بسیاری منتظر هستند که ببیند او در قبال منتقدین داخلی از این روش استفاده می‌کند یا دیپلماسی اخم را در دستور کار خود قرار می‌دهد.
