یک روزنامه آمریکایی نوشت: سیاست خارجی باراک اوباما، رییس جمهور آمریکا، بیشتر شبیه به یک شوخی است که برای متحدان آمریکا، به‌خصوص اسرائیل، غیرقابل باور است.
به گزارش «انتخاب»، واشنگتن تایمز نوشت: طی چند سال گذشته سیاست خارجی اوباما لحظاتی را برای متحدان آمریکا به‌وجود آورده است که در کمال ناباوری گفته‌اند: آیا شما (دولت آمریکا) با ما شوخی می‌کنید (که چنین سیاست‌های اشتباهی را در پیش گرفته‌اید)؟ این مسئله حتی برای کارکشته‌ترین کارشناسان سیاسی به یک معما تبدیل شده است.
در خلال جنگ جهانی دوم و پس از آن، آمریکا در نقشی ظاهر شد که هرگاه در هرجای دنیا مشکلی پیش می‌آمد، گویی مانند یک گاوچرانِ هفت‌تیر کِش، سوار بر اسب سفید می‌شد و به نجات مردمِ آن دیار می‌شتافت. نویسنده این مقاله تأکید کرد: البته این برهه‌ای پرافتخار در تاریخ کشور ما (آمریکا) بوده است.
با این همه، دولت کنونی آمریکا سیاست خارجی منسجم و هماهنگی اتخاذ نکرده است و مثلاً بدون هیچ توجیه قابل قبولی ناگهان متحدان خود را عوض می‌کند تا خود را به کشورهایی که از لحاظ ایدئولوژی و عملی، حرکات مشکوکی داشته‌اند، هرچه نزدیک‌تر کند. دولت آمریکا در این راستا، حتی به درخواست‌های دوستان و متحدان خود نیز کاملاً بی‌اعتنا بوده است و اکنون نیز همچنان به سیاست‌های اشتباه خود ادامه می‌دهد.
مثلاً باراک اوباما بیزاریِ کامل خود را از اسرائیل و شخص بنیامین نتانیاهو، رییس کابینه اسرائیل، نشان داده است، به نحوی که گویی نتانیاهو را مادون شأن خود می‌داند. زمانی در تاریخ آمریکا بود که حمایت از اسرائیل آنچنان بدیهی بود که به مثابه درخشش تابش خورشید در آسمان آفتابیِ کالیفرنیا بود، اما اکنون دیگر چنین نیست. این کاملاً گیج‌کننده است که چرا دولت اوباما به هشدارهای مکرر اسرائیل در رابطه با خطر تعامل با ایران هیچ اهمیتی نمی‌دهد.
دولت آمریکا همچنین مصرانه از اسرائیل خواسته است که با تشکیلات خودگردان فلسطین وارد مذاکرات صلح شود و این در حالی است که صلح با نهادی که از به رسمیت شناختنِ حق موجودیت اسرائیل امتناع می‌ورزد، غیرممکن است. اخیراً نیز دولت آمریکا به صورت کاملاً آشکارا در انتخابات اسرائیل مداخله کرده است با این هدف که نتانیاهو را از گردونه رقابت در انتخابات اسرائیل حذف یا مانع پیروزی وی شود.
دولت آمریکا همچنین به کشور جمهوری آذربایجان که از متحدان آمریکا و اسرائیل به حساب می‌آید کمک‌های لازم برای مقابله با مداخلات ارمنستان در این کشور نمی‌کند. ارمنستان باید از چندین قطعنامه سازمان ملل برای تخلیه سرزمین‌های اشغال شده‌ی آذربایجان پیروی کند به اشغال غیرقانونی این مناطق خاتمه دهد. این در حالی است که دولت اوباما در این خصوص کاملاً منفعلانه برخورد کرده و از متحد خود در این منطقه (جمهوری آذربایجان) هیچ حمایتی نمی‌کند. دولت آمریکا که از روسیه خواسته است به تمامیت ارضی گرجستان و اوکراین احترام بگذارد، حتی از محکوم کردن لفظیِ تجاوزات مکرر و غیرقانونی ارمنستان به خاک جمهوری آذربایجان امتناع ورزیده است.
یکی دیگر از سیاست‌های تعجب‌برانگیز دولت اوباما حمایت از دولت محمد مرسی، پدر دکترین تروریستی اخوان المسلمین (به ادعای نویسنده این مقاله)، که پس از سرنگونی دولت حسنی مبارک در مصر روی کار آمد، بوده است. دولت آمریکا از دولت مرسی حمایت‌های مالی و سیاسی کرد، اما این حمایت‌ها را از دولت عبدالفتاح السیسی دریغ داشت و این در حالی است که دولت سیسی به جنگ با تروریسم، دوستی با اسرائیل و ایجاد اصلاحات در مصر پرداخته است.
دولت اوباما در سرنگون کردن دولت معمر قذافی و هموار ساختن راه به قدرت رسیدن القاعده در لیبی نیز نقش داشته است. دولت اوباما دکمه تنظیم مجدد روابط را با روسیه فشار داد، ولی اکنون ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه، در حال پیشروی در شرق اوکراین است.
ژاپن نیز که متحدان آمریکا است، از حمایت‌های دولت اوباما در برابر تهاجمات و ادعاهای ارضی غیرقانونی چین هیچ اطمینانی ندارد. متأسفانه فهرست سیاست‌های غلط خارجی دولت اوباما که باعث تعجب متحدان آمریکا شده است، بسیار طولانی و در حال افزایش است. مثلاً رهبران کشورهای عربی اخیراً از پذیرش دعوت اوباما برای شرکت در اجلاس کمپ دیوید سرباز زدند، زیرا به سیاست‌های دولت اوباما در قبال ایران به شدت معترضند.
هرچند بیزاری اوباما از اسرائیل باعث شده است که اسرائیل و سایر کشورهای منطقه، ازجمله کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، بیش از پیش باهم متحد شوند، که ممکن است پیامدهای مثبتی برای منطقه به دنبال داشته باشد، نشان‌دهنده‌ی بی‌وفایی و بدعهدی دولت کنونی آمریکا نسبت به متحدان دیرینه این کشور است که غیرقابل قبول است. اکنون متحدان سابق آمریکا، از جمله اسرائیل، جمهوری آذربایجان، عربستان سعودی و مصر، که احساس می‌کنند آمریکا به آنان خیانت کرده است، بیش از پیش به یکدیگر نزدیک شده اند و متأسفانه فهرست این نوع کشورها که در حال دورتر شدن از آمریکا و نزدیک‌تر شدن به یکدیگرند، در حال رشد و افزایش است.
نویسنده این مقاله در خاتمه تأکید کرد: دولت آمریکا باید در سیاست خارجی کنونی خود تجدید نظر کند، یا جهان منتظر سیاست خارجی سنجیده‌تری (از سوی دولت بعدی) آمریکا باشد.
