آقایان خاتمی و علم‌الهدی! همه باید از مصر درس بگیرند

برکناری مرسی از حکومت در مصر جدیدترین نمونه از ضعف بخش‌های گسترده‌ای از نخبگان و رسانه‌ها در شناسایی منافع ملت و کشور و پشتیبانی‌ها و مخالفت‌های کور در صحنه سیاست خارجی است. مشکلی که گویا قرار نیست به این سادگی دست از سر جامعه ایرانی بردارد.

به گزارش راه مردم به نقل از «تابناک»، روند ناآگاهی بعضی مسئولین، سیاسیون، نخبگان و رسانه‌های ایرانی از آن چه که در دنیا و منطقه در حال گذر است، همچنان ادامه دارد و با هر تغییری که در منطقه و دنیا حادث می‌شود، عده زیادی بدون توجه به نظرات سابق خود تفسیر و توضیح غلط جدیدی ارائه می‌کنند.

تنها در خاورمیانه است که توهماتی مانند رابطه نامشروع فلان پیرزن پنجاه ساله صهیونیست با شیوخ ثروتمند و متنعم قطری دلیل رفتار این کشور دانسته می‌شود و خبر آن از روزنامه‌های یک کشور در روزنامه‌های کشورهای دیگر باز نشر می‌شود و یا این که خبر مجعولی چون پرواز کرکس‌های سوری بر فراز شهرهای سرزمین‌های اشغالی تیتر اول روزنامه‌ای می‌شود بدون این که از نشر اکاذیب و گول زدن افکار عمومی دغدغه‌ای وجود داشته باشد.

کشور مصر با همه اهمیت آن در جهان اسلام در سالهای اخیر مانند بعضی کشورهای دیگر مسلمان و عربی در معرض تحولاتی قرار گرفته است که تحلیل آن حتما نیاز به دانستن تاریخ و وضعیت این کشور و جایگاه آن در نظام بین‌المللی است. نوری المالکی در مورد شکست اخوان در مصر، به تجربه ضعیف آنها در زمینه سیاسی و تکیه زیاد آنها بر خشونت و قتل به جای سیاست، ناآگاهی از تاریخ و نشناختن آینده اشاره کرده است.

دلایلی از این دست و در کنار آن ناکارآمدی دولت مرسی و تمامیت‌خواهی آن وضعیت مصر را به جایی رسانده است که امامان جمعه تهران و مشهد به حق برای این کشور هشتاد و چند میلیونی ابراز نگرانی کنند. مشکل در این میان آن است که ایشان نیز مانند بیشتر نخبگان و رسانه‌های کشور در تحلیل مسائل مصر وارد حوزه‌هایی شده‌اند که تخصص ایشان نیست.

سالیان زیادی است که با حضور افرادی با ادعای اسلام‌گرایی در راس حکومت کشورهای مسلمان، از صدا و سیما گرفته تا بعضی ائمه جمعه و سیاسیون و رسانه‌ها ابتدا از خوشحالی در پوست خود نمی گنجند ولی بعد که بیشتر از کنه ماجرا باخبر می‌شوند، همان اسلام‌گرا را در حد فراماسونر و عامل دست استکبار پایین می‌آورند.

حتی در جامعه دانشگاهی ایران تعداد افرادی که قادر به درک کامل مسائل یک کشور خارجی باشند به عدد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد. مگر در ایران چین شناس و هند شناس و حتی مصرشناس به تعداد انگشتان یک دست وجود دارد؟ این در حالی است که در جهان غرب و به دلیل سابقه طولانی دانشگاهی، افرادی هستند که چندین دهه از عمر خود را صرف مطالعه یک کشور کرده‌اند. حتی در سرزمین‌های اشغالی، افرادی هستند که ایران را تا حد تماشای سریال «شبهای برره» می‌شناسند.

کدام یک از افرادی که از امدن یا رفتن مرسی استقبال می‌کنند، او و جامعه مصر را چنان عمیق می‌شناسند که موضع‌گیری آنها قابل توجه مردم قرار گیرد؟

محمد مرسی در انتخاباتی که تقریبا نیمی از واجدین شرایط شرکت داشتند، با کسب کمی بیش از نیمی از آرا به ریاست جمهوری رسید و در یک سال با خودرایی تمام و در حمایت قطر و ترکیه بر این کشور حکم راند. اکنون ارتش مصر تحت حمایت حکومت‌های محافظه‌کار عرب و با کمک ارتشی که فرمانده آن حافظ قران است! مرسی را خلع کرده است. در کنار آنها لیبرال‌هایی حضور دارند که شاید گزینه برتر از نگاه آمریکا باشند. در چنین فضایی کدام گزینه برای منافع مردم و نظام اسلامی مفیدترند؟

واقعیت این است که عده‌ای کمی پاسخی برای چنین شرایطی دارند. بهتر است به همین افراد مراجعه شود تا حتی در نماز جمعه هم اطلاعات غیر دقیق به مردم داده نشود.