گاهي اتفاق مي افتد كه هوس شنيدن مكرر يك قطعه براي چند روز متوالي دست از سرتان بر نمي دارد. در طول يك هفته و در هر موقعيتي آنقدر آن را گوش مي كنيد تا لحظه لحظه ي آن را از حفظ مي شويد. دست آخر هم مجبور مي شويد عليرغم ميل تان يك جايي كوتاه بياييد.
فرارو- مرتضی واعظ، پیش از این از گروه دستان یک چهار مضراب در آواز دشتی شنیده بودیم امروز شنیدن تصنیف «بوی نوروز» را از اثری به همین نام پیشنهاد می کنیم. هر چند از ابتدا بنا بر این بود که قطعات پیشنهادی بی کلام باشند اما به قول حضرت حافظ بهار توبه شکن می رسد چه چاره کنم ...
اثر «بوی نوروز» اولین کار رسمی گروه دستان و یکی از شاخص ترین های آن است. هر چند پیش از این حمید متبسم اثر بامداد را به صدای «بیژن کامکار» به همراه گروه عارف منتشر کرده بود اما تولد گروه دستان با همکاری نزدیک محمد علی کیانی نژاد در این اثر رخ داد.
در این اثر اگرچه سازبندی و ترکیب و تنظیم گروه شباهت بسیاری به گروه عارف دارد، اما قطعات بدون شک هنوز پس از بیست سال شنیدنی هستند. در آن زمان هم استقبال چشمگیری از کار شد.
متبسم خود در مصاحبه ای این اثر را یکی از آثار برجسته گروه دستان معرفی کرده و یکی از شاخصه های آن را صدای ایرج بسطامی می داند. بسطامی پس از ارائه چند اثر با گروه عارف به سرپرستی پرویز مشکاتیان با گروه دستان همکاری کرده بود.
پیش از «بوی نوروز» از بسطامی آلبوم‌های «افشاری مرکب»، «مژده بهار»، «افق مهر» و «وطن من»، منتشر شده بودند و حاصل شاگردی هفت ساله نزد محمدرضا شجریان و فراگیری مبانی موسیقی نزد مشکاتیان بودند.
شعر تصنیف از سعدی است:
برآمد باد صبح و بوی نوروز به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال همایون بادت این روز همه روز
نکویی کن که دولت بینی از بخت مبر فرمان بدگوی و بد آموز
چو آتش در درخت افکند گلنار دگر منقل مَنِه آتش میفروز
بهاری خرم است ای گل کجایی که بینی بلبلان را ناله و سوز
چو نرگس چشم بخت از خواب برخواست حسد گو دشمنان را دیده بر دوز
نکته اینکه در بیت چهارم به تناسب وزن قطعه تغییراتی در شعر رخ داده و به صورت «چو آتش در رُخَت افکنده گلنار» خوانده شد که اگرچه معنی مصرع را بکلی تغییر داده اما همچنان زیباست.
