جاسبی روزه سکوت خود را شکست

وی همچنین گفت: از این حقیر جز دعا کاری برنمی‌آید که از آن دریغ نخواهم کرد و امیدوارم این فرصت کوتاه عمر مجال دهد این تجربه عظیم ملت به صورت مستند به جهانیان عرضه شود.

جاسبی در ادامه با بیان این که « این موضوع پایانی برای من و آغازی برای هزاران آغاز خواهد بود،» گفت: امیدوارم این تغییر بتواند موجب شروع درس عشق بر روی نیمکت‌های این مدرسه باشد.

عضو هیات موسس دانشگاه آزاد اسلامی تصریح در ادامه کرد: قصه دانشگاه آزاد اسلامی و جناب آقای هاشمی قصه دیگریست و من چنان که بارها بیان داشته‌ام به عنوان کمترینی از بسیار، که از طرح تا اجرا سنگ تا سنگ بنا را پیش برد تا این مجموعه از اتاقکی به اینجا برسد، به طور قاطع می‌گویم اگر حمایت‌های ایشان نبود سرنوشت دانشگاه آزاد این چنین نمی‌شد.

وی افزود: اگر حمایت و هدایت 30 ساله ایشان نبود مهارت و انگیزه بسیاری از جوانان سرکوب می‌شد.

جاسبی همچنین اظهار کرد: دست تمام عزیزانی را که در این راه با ترک تعلقات خود مرا همراهی کرده‌اند تا دانشگاه با وجودشان جان بگیرد می‌فشارم و در مقابل تمامی مردمان عزیز مملکتم سر فرود می‌آورم چرا که از نظر من بهترین و بزرگترین سرمایه، لطف و حمایت این عزیزان بوده است.

عضو هیئت موسس دانشگاه آزاد همچنین تصریح کرد:‌ این میراث عظیم فراتر از نام جاسبی است و من می‌دانستم که دیر یا زود وقت سفر است؛ به همین دلیل وعده داده بودم که بدون هیچ منتی خواهم رفت و این سرمایه در این ملت می‌ماند.

وی همچنین با تشکر از افرادی که در این سالها برای دانشگاه آزاد تلاش کرده‌اند، برای مرحوم حاج سیداحمد خمینی و مرحوم دکتر حسن حبیبی آرزوی مغفرت کرد و از حاضران خواست به احترام آنها برخیزند.

جاسبی در ادامه سخنرانی خود با بیان اینکه «منت خداوند قادر و توانا که بخت را مدد کرد و این فرصت را هدیه داد تا روزه سکوت دو ساله را در این محل انس و در بازگشت به خانه و نزد عزیزان صاحبخانه بگشایم» گفت: گمانم این نبود که وعده الهی و تقدیر، چنین سراسیمه و پرشتاب و پریشان این مجموعه را به نظم آورد و زورق نظرکرده به طمع حسودان را در مسیر ثواب قرار دهد.

وی افزود: در طول این ایام مفارقت، توان رقیبان و نارفقیان لحظه‌ای از تیر ملامت و تهمت تهی نماند و از جستن نایستاد. چنانکه به این بازی مشغول شدند و دل سپردند که قرآن بر نیزه، کلام قرآن که فریاد می‌دارد «قتل الخراصون» ایشان را اثر نکرد.

جاسبی با بیان اینکه تلاش مستمر در اقامه حجت، فراوان و نشانه‌های بسیار بر گوش و چشم‌های مهرخورده موثر واقع نشد و کژهای نااستوار فائق نگردید، تصریح کرد: این وظیفه نه در حفاظت از نام‌ها که در حراست شرافت همه عزیزان و همراهان این سفر 30 ساله بود اما چه سود که طبع سرنوشت تلخ به اصلاح تن در ندهد و امید جستن به بیداری آنکه خویش به خواب می‌زند، حکم سراب است از عمارتی در آب.

وی افزود: قصد تصدیع ندارم و حرمت بزرگان و عزیزان را پاس می‌دارم و کوتاه‌سخن چند فراز از شوق همکاران دیروز و همراهان امروز را به نیت ثبت در تاریخ دانشگاه، به اجماع و اشتراک می‌گذارم.

رئیس سابق دانشگاه آزاد خاطرنشان کرد: دانشگاه آزاد اسلامی برای هر عزیزی معنا و مفهومی دارد و هرکس آن را از ظن خویش تجسم می‌کند. برای من دانشگاه، قمار همه زندگی است که به جوهر جوانی در جهل تاختم تا تصویر آرزو برساختم.

جاسبی با بیان اینکه از آغاز تا پایان، مکرر نو شدن را در هر آفرینشی باز تجربه کردم و مجالی برای تامل و توقف نبود، اظهار کرد: دانشگاه آزاد نه یک دانشگاه که یک مجموعه است. دانشگاه، مدرسه، سازمان‌های وابسته بسیار همانند دانشگاه پژوهشگران جوان، مرکز تکنولوژی‌های نوین و... که در طول این سال‌ها مدام این نو شدن‌ها با مجموعه‌های جدید به جمع خانواده دانشگاهی می‌پیوستند.

وی افزود: قماری که نه پای در افراز نتیجه که دل به احراز وظیفه دارد و جز هوس خماری در محضر دوست برنمی‌تابد.

جاسبی گفت: روزگاران نه‌چندان دور که شور و هیجان غالب و تدبیر نابالغ بود، به اشارت عزیزی و حمایت پیرمرادی با بیعت دوستان و یاران، سیمرغ این قصه پرواز را آغاز کرد تا چرخ فلک بشکافد و نقشی نو دراندازد. اینک این سراب 30 ساله خواستگاران فراوان دارد و طمع حسودان چمن، جان‌مایه‌اش را به تهدید نشسته‌اند.

رییس اسبق دانشگاه آزاد گفت: برای سرودن این قصه چشم‌ها را شستیم و جور دیگر دیدیم تا نه به تقلید که به تحقیق و معرفت تجربه خالق را در هیاتی محدود بازآفرینی کنیم.

به گفته جاسبی، برای من دانشگاه آزاد نه یک مجموعه محصور در بناها و آبادی‌هاست بلکه دانشگاه آزاد تجلی خلق یک باور و تبلور تجسم یک اراده جمعی است. کثرتی در عین وحدت که بینش را از عرش به فرش نشاند و ماندگارترین فصل آن همت و ایمان همه عزیزانی است که دست بیعت داده‌اند تا این ققنوس سر از خاک بگیرد و تا افلاک پر گیرد و مسیر حضیض تا عزیز شدن را طی کند.

وی تصریح کرد: از این بابت که غصه قصه جفای در این نظام را برنتابیدم و نمی‌تابم و هرگز حاصل عمرم را به وعده‌ای تاخت نزدم تا چه به دست آید بیش از آنچه خداوند حکیم برایم مقدر ساخته است.

وی تصریح کرد: من کمترین سرباز بودم که سر بر آرمان این آستان سائیده بودم. عمر خویش در کمان نهادم تا مرزهای دانش این سرزمین به اراده دیگری و همت نازنینان بسیار گامی پیش رود تا در موطن محبوبم، از ارس تا فارس، علم نه کالای بازار کسب و کار که معرفتی مستقل از نیاز، به عشق رازگشایی سودای پرواز باشد، برای ارتفاع جان و نه ارتقای نان و آنکه سر بر آستان باور خویش می‌نهد از بدنامی می‌هراسد وسوسه معامله‌ای درجانش شبهه نمی‌افکند.

وی با بیان اینکه در این مسیر نه تاب از کف داده‌ام از کنایه حقیران نه قهر پیشه کرده‌ام از جفای رفیقان و نه رنجیدم از عتاب عزیزان که در طریقت ما کافری است رنجیدن، گفت: خداوند منان را سپاس دارم که از میان بی‌شماران لایق این مرز و بوم، شاهین اقبال و بخت بر شانه‌های این کمترین فرود آمد تا بار این امانت بر دوش کشم.

وی افزود: از افتخارات این دانشگاه است که از حمایت مادی و معنوی دو بزرگ‌مردی که در طول حیات طیبه دانشگاه رهبری انقلاب و این سرزمین را بر عهده داشتند بهره برده، نهال وجودش به تبرک حضورشان تقدس یافته تا رویین‌تن بماند در هجمه بی‌مهابای روزگاران.

رییس اسبق دانشگاه آزاد اسلامی گفت: پیر عزیز جماران با حمایت معنوی و اهدای اولین حمایت مادی قفل مشارکت مردم را در روزگارانی که باور بی‌تردید حاکم، حضور دولتیان و مصادره همه شئونات بود شکستند و خلف صالحش که در آن روزگاران در مقام ریاست جمهوری دانشگاه را به حضور مبارک‌شان مفتخر کردند و حافظ این نهال بودند تا هیات موسس با حضور ایشان و برادر همیشه همراه‌شان دوام و بقا گیرد.

جاسبی با بیان اینکه میراث عظیم و ماندگار دانشگاه آزاد فراتر از نام جاسبی است گفت: پیش‌تر در دل‌نوشته‌هایی اشاره داشتم که دیر یا زود بانگ جرس می‌آید و هنگام سفر است و وعده داده بودم که بی‌هیچ منتی خواهم رفت و این سرمایه در این ملک عزیز دارایی ملت خواهد بود. نوید داده بودم این نهال برآمده از خاک نیکی‌ها به مدد سال‌ها بی‌مهری ایام و تیشه شیادان جان خویش به سلامت از میان تنگناهای حوادث خواهد یافت و از این حیث جای دغدغه نیست.

وی گفت: در انتها امید دارم این فرصت کوتاه عمر مجال دهد تا این تجربه عظیم ملت بزرگوار به نام ایران عزیز ثبت و مستند به جهانیان عرضه شود و ایمان دارم به مشقی که در محک تجربه بالغ شد و به ماندگاری این بنای ماندگار به جد می‌کوشم که این چند نفس باقی مانده بدرقه اعتلای این نام و بسط مکتب فکری آن باشد.

این فصل فرجام قصه‌ای خواهد بود که برای من از سال‌هایی نه چندان دور و از سه دهه پیش آغاز شد و با آخرین تپش این قلب خسته و مجروح و پرامید به ساحل می‌رسد. اعتراف می‌کنم که در میان بی‌شمار نعمات خداوند که از سحاب رحمتش بر من بارید، نگاری بود که افزون بر همه اعتلای باغ زندگی‌ام نقش آفرید و مرواریدی که از سحاب رحمت راه صدف برگزید و دردانه‌ای شد فرزین در صفحه بازی روزگارم.