این روزنامه نوشت:
اردوکشی غیرمنتظره وزرای خارجه آمریکا و فرانسه و انگلیس به ژنو و اظهارنظر مقامات رسمی این کشورها درباره مذاکرات در حال انجام میان ایران و گروه 5+1 زمینه قابل قبولی برای نتیجه مثبت مذاکرات باقی نمی گذارد.
حریف همان ادعاهای بی اساس قبلی را تکرار می کند و برای آنچه با عنوان نگرانی جامعه بین المللی- بخوانید آمریکا و متحدانش- از آن یاد می کند، تضمین های عینی و عملی می خواهد بی آن که در مقابل آنچه مطالبه می کند، امتیاز درخور توجهی را روی میز بگذارد. اوباما در مصاحبه با شبکه تلویزیونی ان.بی.سی تاکید می کند «وظیفه آمریکا اعتماد به ایران نیست، بلکه در پی بررسی اقداماتی هستیم که از ایران انتظار داریم».
جان کری وزیر خارجه آمریکا با عجله و ظاهرا به دعوت خانم اشتون از فرودگاه بن گوریون در فلسطین اشغالی به ژنو می آید و وزرای خارجه فرانسه و انگلیس و آلمان هم راهی ژنو می شوند و گزارش دیگری از سفر احتمالی وزرای خارجه روسیه و چین و پیوستن آنها به مذاکرات خبر می دهد. اما، چه رخدادی در حال وقوع است که وزرای خارجه آمریکا و تروئیکای اروپایی را با عجله به ژنو کشانده است؟
برخلاف مسئولان تیم هسته ای کشورمان که درباره روند مذاکرات و محتوای آن کلی گویی می کنند و به اظهارات تکراری نظیر این که غنی سازی خط قرمز ماست و... بسنده می کنند، مقامات آمریکایی به طور مستقیم و یا با استفاده از منابع خاکستری، انبوهی از اظهارنظر در این باره را وارد فضای رسانه ای کرده و در غیاب حضور رسانه ای تیم هسته ای کشورمان، فضای رسانه ای و مدیریت افکار عمومی را به دست گرفته اند.
