در سالهای دیگر نیز از محو اسراییل تا انکار هولوکاست و و انواع و اقسام مواضع جنجالی از سوی او گرفته می شد تا این "چهره" از سکه نیفتد با این حال بتدریج علاقه رسانه های گروهی به ججنجال های او به تدریج کمتر و کمتر می شد به نحوی که حتی با وجود علاقه شدید لابی صهیونیستی به بزرگنمایی مواضع جنجالی احمدی نژاد برای تحریک جمعه بین الملل علیه ایران، در سالهای آخر رسانه های غربی نیز توجه سابق را به احمدی نژاد نداشتند.
محمود احمدی نژاد در طول هشت سال ریاست دولت نه بار با تحمیل هزینه سفر خود وهمراهانش را به نیویورک ، فستیوال تبلیغاتی را براه می انداخت تا در آن تبدیل به مشهور ترین وجنجالی ترین چهره جهان شود.
به گزارش
راه مردم به نقل از خبرنگار «انتخاب» ؛ در سالهای دیگر نیز از محو اسراییل تا انکار هولوکاست و و انواع و اقسام مواضع جنجالی از سوی او گرفته می شد تا این "چهره" از سکه نیفتد با این حال بتدریج علاقه رسانه های گروهی به ججنجال های او به تدریج کمتر و کمتر می شد به نحوی که حتی با وجود علاقه شدید لابی صهیونیستی به بزرگنمایی مواضع جنجالی احمدی نژاد برای تحریک جمعه بین الملل علیه ایران، در سالهای آخر رسانه های غربی نیز توجه سابق را به احمدی نژاد نداشتند.
اما این سئوال همواره برای افکارعمومی ایرانیان مطرح بود که چرا احمدی نژاد برای مطرح کردن خود از منافع ملی ایران هزینه می کند؟، آیا او نمی داند هزینه طرح هر موضع غیر ضرور و غیرمتعارف او در نظام بین الملل بر سفره های مردم که قرار بود نفت بر سر آن بیاید اما نان و پنیر هم در حال خروج از سفره است چه خواهد بود؟
با این حال سفر نخست رییس جمهور جدید به مقر سازمان ملل نشان داد با دیپلماسی رسانه ای نوع دیگری نیز می توان برخورد داشت.
دکتر روحانی و تیم رسانه ای وی، بجای آنکه دیپلماسی رسانه ای را در خدمت مطرح کردن رییس جمهور قرار دهند، محبوبیت و اعتبار دکتر روحانی را در خدمت پیشبرد اهداف دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی قرار دادند به نحوی که مصاحبه با ان بی سی قبل از سفر و نگارش مقاله در واشنگتن پست موجب شد تا فضای رسانه ای برای نرمش و تغییر مثبت در سیاست خارجی غرب و بخصوص و نطق بی سابقه اوباما در مجمع عمومی سازمان ملل ایجاد شود.
گرچه ممکن است بخشی از افکار عمومی ، این انتظار را داشتند که در نطق دکتر روحانی نرمش بیتشری دیده می شد و یا وی در ضیافت دبیرکل سازمان ملل حضور پیدا می کرد و همچنین به درخواست اوباما برای ملاقات دوجانبه پاسخ مثبت می داد و قطعا در اینصورت از محبوبیت بیشتری در میان هواداران خود برخودار می شد اما باید به این نکته توجه داشت که رییس جمهور نیز دارای اعتبار و ظرفیت محدودی است و اختیار تام وی نیز در چارچوب توافق شده ای میان وی و نظام معنا می یابد و اگر وی اعتبار خود را صرف حرکات نمادین دست دادن و دیدار تشریفاتی می کرد قطعا از توان وی برای حل مساله هسته ای کاسته می شد و در عمل دکتر روحانی محبوبیت خود را فدای حل مشکلات معیشتی مردم و پیش برد پروژه رفع تحریمها نمود.
بنابراین در نطق دکتر روحانی در سازمان ملل نیز با هوشمندی مواضعی کاملا در چارچوب گفتمان رسمی نظام بدون تحریک نظام بین الملل بیان شد تا بستر پیشبرد دیپلماسی پنهان و مذاکرات با پنج بعلاوه یک فراهم آید.
در کنار آن مدیریت رسانه های غربی و انجام گفتگوی موفق، بی حاشیه و در عین حال متفاوت و تاثیرگذار با سی ان ان و واشنگتن پست و پی بی اس در نیویورک نیز برگ دیگری از کارنامه موفق دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی بود که توسط مشاور رسانه ای رییس جمهور هدایت شد.
در مجموع می توان گفت عملکرد رسانه ای رییس جمهور در سفر به نیویورک نشان داد که با تدبیر می توان از فرایندی که تا دیروز تنها به تحمیل هزینه به کشور می انجامید بهره برداری های مناسبی را نیز انجام داد.
