پرونده کرسنت از حرف تا عمل
قرارداد کرسنت، به یکی از میدانهای مشترک با امارات (میدان سلمان) مربوط میشود. در سالهای 81 الي 83 قراردادي با شركت كرسنت با موضوع «صادرات گاز به شارجه» منعقد میشود. اما طرح توسعه ميدان گازي سلمان حدود 3 سال زودتر توسط طرف ایرانی شروع شده بود. در آن برهه در خصوص قیمتگذاری انجام شده در این قرارداد اعتراضهایی رقم خورده و این طرح متوقف گردید که برآورد عدم نفع ایران از برداشت این میدان مشترک در 10 سال 5/14 میلیارد دلار تخمین زده میشود. منتقدین این طرح می گویند قیمتگذاری انجام شده بسیار نامنصفانه بوده و منافع ایران را تامین نمیکرد اما کارشناسان تاکید دارند قیمتگذاری متغیر و شناور بوده و از اساس این نحوه محاسبه اشتباه است. این پرونده سال ها محل مجادله میان منتقدین دوران وزارت نفت زنگنه و طیف حامی وی بود تا آنکه با مطرح شدن دوباره وزارت زنگنه این بحث دوباره به سطح اول رسانهای آمد. رسانههای مخالف زنگنه شدیدترین حملات را متوجه وی کرده و عنوان می کردند که در جریان این قرارداد سوءاستفاده کلان مالی رقم خورده و چون این اتفاق در دوران وزارت وی رخ داده او مقصراصلی است. آنان برای مقرون به صحت نشان دادن ادعاهای خود نامه حسن روحانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی به زنگنه را در خصوص این پرونده مثال می آوردند اما واکنش روحانی در دفاع اززنگنه تمامی این جوسازی هارا نقش بر آب کرد؛ حسن روحانی در نطق آخرین دفاع از کابینه بیشترین وقت و تمرکز را روی وزارت نفت گذاشت و با دفاع تمام قامت اززنگنه او را از خطر رای عدم اعتماد به دور داشت.وی وزارت نفت را یگانه دانست و زنگنه را شایستهترین فرد برای تصدی این سمت عنوان کرده و گفت فردی بهتر از زنگنه را برای این سمت نمی شناسم و سراغ ندارم. وی با اشاره به قرارداد کرسنت گفت که اولین فردی بوده که به این موضوع اشکال گرفته و در جریان همه مراحل این موضوع بوده و زنگنه را فردی پاکدست و متخصص میداند. این جملات روحانی هزاران هزارساعت کار تخریبی رسانه ای را نقش برآب کرد و زنگنه را با رای قابل قبول از مجلس به سوی ساختمان خیابان طالقانی رهنمون کرد و حال اما باز منتقدین نابردبار از همین آغازین گام ها انتقادات را آغاز کرده اند.
اتفاق نظر بیسابقه