فرق پارلمان لاریجانی و ناطق با مجلس تقوی و مصباح

عضو جامعه روحانیت مبارز تهران در این همایش گفت: « اگر کسی در جهت همگرایی گامی بر ندارد و خسارتهای بزرگ ایجاد شود، گناه کبیر کرده است.» منظور از خسارت در این سخنان رسیدن اصلاح طلبان به پارلمان دهم است. اصول گرایان امروز تنها از تکرار مجلس ششم هراس دارند. آنها بیش از آنکه دلواپس دولت روحانی باشند، دلواپس تکرار مجلس ششم هستند. مجلس ششم و حذف کامل راست گرایان از صحنه سیاسی کشور و حوادث اتفاق افتاد در ششمین پارلمان ایران باعث شده است تا آنها نگران تکرار دهه 70 و سیطره اصلاح طلبان بر پارلمان هستند.

در کنار این معنا تقوی از کسانی نام می‌‎برد که در جهت همگرایی قدم بر نمی‌دارند. افرادی که بنا برگفته این نماینده سابق مجلس، مرتکب گناه کبیره خواهند شد. اما منظور تقوی چه کسانی است؟ برای پاسخ به این سوال نباید راه دوری رفت. قطعا شرکت کنندگان در سازوکار وحدت تقوی، شامل این گناه کبیره نیستند. بدین تریب می‌توان جبهه پایداری، حزب موتلفه، جبهه ایثارگران و جبهه پیروان شامل این اصل نمی‌شوند و تنها می‌مانند چهره‌های شناخته شده جریان راست ایران یعنی، لاریجانی، ناطق نوری، قالیباف، ولایتی و محسن رضایی که هنوز وارد بازی وحدت اصول گرایی نشده‌اند.

افراد بالا به ویژه لاریجانی برای وحدت اصول گرایی به دنبال داستان تازه‌ای هستند. داستانی که حکایت از تفاوت دیدگاه این افراد با دیگران اصول گرایان است. اصول گرایان همراه با تقوی یک اصل را در دستور کار خود قرار داده‌اند. آنها برای اینکه اصلاح طلبان به قدرت نرسند، حاضر با هروسیله ممکن به وحدت برسند. استراتژی که تقوی به وضوح به آن اشاره کرده است. او می‌گوید:« اگر قدرت نباشد هيچ چيز نداريم، ما به دنبال جمع توانايي‌ها و قدرت هستيم و نبايد از گفتن اين مساله بپرهيزيم و خجالت بكشيم» بر اساس همین اساس تقوی و دوستانش حتی حاضر به ائتلاف با آیت‌الله مصباح یزدی و جبهه پایداری، برهم زننده بازی وحدت اصول گرایان در سال‌های گذشته هستند. حتی حاضرند برای رسیدن به وحدت مصباح یزدی را یکی از زعمای اصول گرایان بعد از آیت‌الله مهدوی کنی معرفی کنند.

لاریجانی، ولایتی، ناطق نوری و دیگران اما داستان دیگری دارند. آنها وحدت را برپایه اعتدال گرایی نهاده‌اند و سعی می کنند چتر وحدت خود را بر همین اساس باز کنند. چتری که ممکن است هم اصول گرا و هم اصلاح طلب در آن جمع شود. به عقیده این افراد تمام کسانی که دم از اعتدال گرایی می‌زنند و با این روش عمل می‌کنند می‌توانند بخشی از پروژه وحدت باشند. اصول گرایان اعتدالی اعتقاد دارند همانطور که می‌شود با اعضای جامعه روحانیت پشت میز یک نشست می‌شود با اصلاح طلبان معتدل مثل عارف نیز پشت یک میز نشست و به توافق رسید.

آنها حسن روحانی را نمونه این استراتژی می‌دانند. کسانی که هم با اصول گرایان نشسته است و هم با اصلاح طلبان هم دم بوده است. به زبان دیگر شاید به توان گفت برای لاریجانی و اصول گرایان نزدیک به او رسیدن به مجلس اعتدالی یک هدف است نه رسیدن به مجلسی صرفا اصول گرا !

بخشی از اصول گرایان به اتفاقات بعد از مجلس دهم فکر نمی‌کنند و فقط به دنبال رسیدن به کرسی‌های پارلمان هستند بدون توجه به این معنا که اگر تندروها به واسطه این چتر وحدت به مجلس راه پیدا کنند، قطعا دست به تصفیه سیاسی خواهند زد و به راحتی دوستان دیروز خود را فدای فردای خود می‌کنند. این معنا در رفتار جریان افراطی در گذشته به وضوح قابل مشاهده بوده است.

برخی دیگر از اصول گرایان اما حاضر نیستند، دست بیعت به کسانی بدهند که طی سال‌های اخیز ضمن بدنام کردن اصول گرایان، همیشه و در لحظه آخر برهم زننده وحدت اصول گرایی بودند.

به نظر می‌رسد مجلس تماما اصول گرایی یک نگاه کاملا سیاسی است و نشان می‌دهد بخشی از جریان راست ایران وارد بازی سیاسی شده‌اند و چندان دنبال منفعت مردم نیستند. آنها دوست ندارند بازنده باشند و این یعنی برای برنده بودن حاضرند هرکاری انجام دهند.

وارد کردن گناه کبیره به ادبیات سیاسی ایران نیز نمونه بارز این رفتار سیاسی است. باید دید بالاخره زمین وحدت اصول گرایان با چه مهره‌هایی پر و با چه روشی اجرا خواهد شد. پایان ماه رمضان می‌تواند آغاز رقابت‌های درون سیاسی جریان راست ایران قبل از انتخابات پارلمان دهم باشد.