در ایران همیشه امید به اپوزیسیون بوده است. یعنی هرگاه دموکراتها کاخ سفید را در اختیار داشتند، ما امیدوار بودیم که جمهوری خواهان پیروز انتخابات باشند و یا بلعکس. اما نکته مهم این است که باید در نظر داشت که درست است که دموکراتها تاکید زیادی به برجام دارند، اما ممکن است آنها رویکرد تندتری در خصوص مسائل موشکی، منطقهای و حقوق بشر نسبت به جمهوری خواهان داشته باشند
به گزارش راه امروز: یک تحلیلگر مسائل بینالملل گفت: «جامعه آمریکا این روزها به شدت دوقطبی شده است. یعنی دوقطبی شدن ایالات متحده بسیار شدیدتر شده است. زیرا الان میبینیم که حزب جمهوری خواه به سمت راست افراطی گرایش پیدا کرده است. یعنی راستگراهایی که هویت برایشان بیشتر اهمیت دارد تا مسئله اقتصاد یا روابط بین الملل. رفتارهای ترامپ سند مناسبی برای این مسئله است. ضمن اینکه انتخابات میان دوره آمریکا هم مهر تائیدی بر این موضوع زد و افراد میانهرو در داخل حزب جمهوری خواه حذف شدند و کرسیهای کنگره در اختیار طیف تندرو جمهوری خواه قرار گرفت. همین وضعیت در خصوص حزب دموکرات هم صدق میکند و الان آنها هم به سمت طیف تندروی خود بیشتر گرایش پیدا کردهاند. به همین دلیل هم دیدیم که برای اولین بار دو عضو جریان سوسیال دموکرات یعنی خانم رشیده طالب و خانم الکساندر اوکازیو کورتز.»
انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده این بار تا حدود زیادی به دلیل مواضع دونالد ترامپ از اهمیت بیشتری برای ایران برخوردار است. خیلیها در ایران امیدوار هستند که این دوره با پیروزی دموکراتها به پایان برسد تا به نوعی برجام احیا شود و تحریمهای موجود لغو شود؛ بنابراین حالا که تاحدودی رقابتهای انتخاباتی آغاز شده، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. اما نکته مهم این است که به طور کلی دموکراتهای در نهایت میتوانند استراتژی در دستور کار قرار دهند که پیروز رقابت باشند.
زیرا با توجه به اخبار مربوط به این رقابت سیاسی تا اینجای کار برنی سندرز نگاههای بسیاری را به سمت خود جلب کرده است، اما موضوع قابل توجه در خصوص وی این است که او در حال حاظر ۷۷ ساله است و در صورت پیروزی در سن ۸۰ سالگی دولت را در اختیار میگیرد و این مسئله دو سوال مهم را ایجاد کرده است. اول اینکه آیا با توجه به سن وسال سندرز، آیا او میتواند کاندیدای نهایی باشد؟ دوم اینکه شاید این یک استراتژی برای دموکراتها باشد و او صرفا در مراحل ابتدایی در انتخابات حضور دارد؟ از طرف دیگر هنوز مشخص نیست که نهایتا جو بایدن حاضر به شرکت در انتخابات میشود یا خیر؛ بنابراین هنوز ابهامات بسیاری در خصوص این انتخابات وجود دارد.
در همین خصوص امیرعلی ابوالفتح کارشناس مسائل آمریکا طی گفتگو با فرارو عنوان کرد: «البته همانطور که میدانید در ایالات متحده آمریکا سقفی برای سن کاندیداها و رئیس جمهورشان در نظر گرفته نشده است و هر فردی در هر سنی میتواند رئیس جمهور شود. ولی یک عرفی در آنجا وجود دارد و این است که افراد هرچقدر سنشان بالا برود، تردیدهایی درخصوص توانایی آنها برای چنین جایگاهی در جامعه ایجاد میشود. حالا اگر آقای برنی سندرز در انتخابات شرکت کنند و در نهایت پیروز این رقابت باشند، شکی نیست با توجه به اینکه زمان تحویل دولت در اواسط سال ۲۰۲۱ است، ایشان مسنترین رئیس جمهور در دور اول میشود. زیرا دونالد ریگان در زمان ریاست جمهوری دور دوم خود، سنش از آقای سندرز در سال ۲۰۲۱ هم بالاتر بود.»
وی ادامه داد: «ولی موضوع مهمتر این است که آقای سندرز با مشکلات بزرگتر و بیشتری از سن خود مواجه است. زیرا مثلا در انتخابات سال ۲۰۱۶ آقای سندرز تنها کاندیدای جریان ترقیخواه یا همان سوسیال دموکرات بود که ایدههای خاصی از منظر عدالت اجتماعی، فقرزدایی، گسترش بیمههای درمانی و... داشت؛ لذا شعارهایی که میداد خیلی مورد توجه جوانهای، لیبرالها و حتی بخشی از جریانهای شبه سوسیالیتی قرار گرفت؛ لذا همه اینها موجب شد که ۱۲ میلیون رای در انتخابات درون حزبی به دست بیاورد. اما به هرحال فضایی که در آن دوره تحت تاثیر خانواده کلینتون و حمایتهای اوباما و به طور کلی دموکراتهای میانهرو قرار داشت، باعث شد که ایشان حذف شوند.»
او افزود: «اما الان مشکل وی این است که دیگر تنها کاندیدای جریان ترقیخواه نیست. الان چند کاندیدای دیگر مانند خانم الیزابت وارن هم از همین جریان ترقی خواه اعلام آمادگی برای حضور در انتخابات کرده اند که آقای سندرز باید ابتدا از سد این افراد بگذرد؛ لذا حالا باید سندرز ابتدا خود را در برابر این افراد که سن کمتری هم دارند و به دلیل اینکه کمتر شناخته شده هستند، ممکن است جذابیت بیشتری برای مردم داشته باشند، اثبات کند؛ بنابراین الان رقابت دیگر بین سندرز و جریان اصلی نیست و او ابتدا با یک رقابت درون جریانی مواجه است و بعد از آن تازه وارد رقابت با کاندیدای جریان اصلی میشود که ممکن است این فرد آقای جو بایدن باشد.»
این تحلیلگر مسائل بینالملل تاکید کرد: «البته در این میان موضوع مهم دیگر این است که آیا در نهایت جریان اصلی حزب دموکرات میپذیرد که یک فرد مشهور به سوسیال دموکرات کاندیدای نهایی آنها شود یا دوباره مشابه همان اتفاقی که در سال ۲۰۱۶ رخ داد و خانم کلینتون با یک به اصطلاح کودتای درون حزبی کاندیدای جریان ترقی خواه را کنار زد و خود را به عنوان کاندیدای اصلی معرفی کرد؛ لذا الان خیلی زود است که بتوانیم پیشبینی کنیم که آقای سندرز به عنوان کاندیدای اصلی حزب دموکرات وارد انتخابات اصلی ایالات متحده شود.»
وی در پاسخ به این سوال که آیا میتوان پیشبینی کرد که دموکراتها از چه استراتژی و کاندیدایی در انتخابات استفاده میکنند، گفت: «واقعیت این است که جامعه آمریکا این روزها به شدت دوقطبی شده است. یعنی دوقطبی شدن ایالات متحده بسیار شدیدتر شده است. زیرا الان میبینیم که حزب جمهوری خواه به سمت راست افراطی گرایش پیدا کرده است. یعنی راستگراهایی که هویت برایشان بیشتر اهمیت دارد تا مسئله اقتصاد یا روابط بین الملل. رفتارهای ترامپ سند مناسبی برای این مسئله است. ضمن اینکه انتخابات میان دوره آمریکا هم مهر تائیدی بر این موضوع زد و افراد میانهرو در داخل حزب جمهوری خواه حذف شدند و کرسیهای کنگره در اختیار طیف تندرو جمهوری خواه قرار گرفت. همین وضعیت در خصوص حزب دموکرات هم صدق می کند و الان آنها هم به سمت طیف تندروی خود بیشتر گرایش پیدا کردهاند. به همین دلیل هم دیدیم که برای اولین بار دو عضو جریان سوسیال دموکرات یعنی خانم رشیده طالب و خانم الکساندر اوکازیو کورتز.»
او ادامه داد: «بنابراین شواهد و قرائن حاکی از آن است که اقبال عمومی هم به سمت چپ رادیکال یا همان سوسیال دموکرات، نسبت به گذشته بیشتر شده است. از این جهت به نظر میرسد که اینبار شاید حزب دموکرات بیشتر از گذشته به سمت جریان ترقی خواه تمایل پیدا کند و در نهایت یک کاندیدا از همین طیف را معرفی کند. اما اینکه این فرد برنی سندرز باشد، در هالهای از ابهام قرار دارد. زیرا درست است که سندرز خیلی شناخته شده است و طی یک هفته ۱۰ میلیون دلار برای کمپین انتخاباتی خود جمع کرد، اما من فکر میکنم که هواداران جریان ترقی خواه به افراد نوظهور میل پیدا کنند. البته همانطور که عرض کردم هنوز خیلی زود است که پیش بینی کنیم و باید صبر کنیم تا حداقل مناظرههای درون حزبی آغاز شود.»
این کارشناس مسائل آمریکا در پاسخ به این سوال که آیا فضا برای دموکراتها نسبت به سال ۲۰۱۶ بهتر شده یا خیر، گفت: «به نظر من اولا این بستگی به نامزد نهایی این حزب دارد. دوما جریان راست محافظه کار به شدت نگران است و فکر میکنند سوسیالیستها طرفدار دولت بزرگ و مرزهای باز و مالیات هستند و نگرانند که تمام دستاوردهایشان طی این مدت از بین برود؛ لذا ممکن است حمایت بیشتری از دونالد ترامپ انجام دهند. اما مشکل عمده آنها این است که مشخص نیست پرونده آقای ترامپ در نهایت به کجا ختم میشود. زیرا هنوز مشخص نیست که آیا در مسیر استیضاح قرار میگیرد یا خیر.»
ابوالفتح در پایان با اشاره به امیدواری در ایران به پیروزی دموکراتها در انتخابات ۲۰۲۰ گفت: «موضوع این است که در ایران همیشه امید به اپوزیسیون بوده است. یعنی هرگاه دموکراتها کاخ سفید را در اختیار داشتند، ما امیدوار بودیم که جمهوری خواهان پیروز انتخابات باشند و یا بالعکس. اما نکته مهم این است که باید در نظر داشت که درست است که دموکراتها تاکید زیادی به برجام دارند، اما ممکن است آنها رویکرد تندتری در خصوص مسائل موشکی، منطقهای و حقوق بشر نسبت به جمهوری خواهان داشته باشند؛ لذا ما خیلی نباید چشم امیدمان به انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا باشد.»
آیا سندرز می تواند از نخستین گردنه ی مهم انتخابات 2020 عبور کند؟
از آنسو، ادوارد آیزاک دوور در نشریه آتلانتیک با طرح این پرسش که آیا سندرز می تواند از نخستین گردنه ی مهم انتخابات 2020 به سلامت عبور کند؟ نوشت: او سوسیالیستی ۷۷ ساله است که وقتی سرحال باشد، زبان جانسوزی دارد. هنوز بسیاری از دموکراتها او را در شکست هیلاری کلینتون از ترامپ مقصر میدانند. پس از اینکه او رسماً حضور خود برای بار دوم در رقابت انتخاباتی را اعلام کرد، موفق شد در رقم منابع مالی گردآوری شده برای کمپین تبلیغاتی خود از تمام کاندیداهای دیگر سبقت بگیرد. در هشت ساعت اول ۳.۳ میلیون دلار جمع شد که بیش از دو برابر رقم ۱.۵ میلیون دلاری برای کامالا هریس در ۲۴ ساعت اول بود. انتظار میرود فراخوان او برای ثبتنام یک میلیون نفر در وبسایت به عنوان نمادی از حمایت مردمی به زودی محقق شود. هیچکدام از سایر کاندیداهای متعارف حزب دموکرات قادر نخواهند بود به چنین رکوردی دست پیدا کنند.
در ادامه این مطلب آمده است: در نظرسنجیهای مقدماتی نیز او پس از جو بایدن در رده دوم قرار دارد. اعضای ستاد او نیز معتقدند که سندرز در برخی نقاط کشور که رایدهندگان به ترامپ از او مأیوس شدهاند، پایگاه رای خوبی دارد و همچنین میان کسانی که سیاست رای ندادن را دنبال میکردند.
برایان فالون، استراتژیست دموکرات و سخنگوی کلینتون در دور قبلی انتخابات، میگوید: «روی کاغذ پیش از ورود رسمی جو بایدن به انتخابات، سندرز از تمامی کاندیداهای دیگر دموکرات شانس بیشتری دارد. او راغبترین حامیان را دارد که از دور قبلی انتخابات ۲۰۱۶ همچنان پیرو او هستند. او قادر است از محل کمکهای فردی و اندک، منابع مالی چشمگیری گردآوری کند. او دقیقا در موقعیتی مخالف با زمان شروع کمپین تبلیغاتی خود در دور قبلی قرار دارد». رقبای دموکرات او معتقدند که این وضع ادامه نخواهد یافت. اما او میلیونها دلار منابع مالی جذب میکند، بیست هزار نفر را در هر رویداد انتخاباتی گرد هم میآورد و موجب میشود که رقبایش بسیار کوچک دیده شوند. با این حال هنوز رقبای سندرز معتقدند این وضعیت تا سال آینده برقرار نخواهد ماند.
گفته میشود رقابت دوشادوش سندرز با رقبای متعدد دموکرات، وضعیت متفاوتی با رقابت انفرادی او علیه هیلاری که هرگز کارنامه کاری الهامبخشی نداشته خواهد داشت. او فرسوده میشود و به زیر سایه سایر رقبای تازهنفس در حزب دموکرات خواهد رفت و ناچار خواهد بود به تمام زوایای تاریک تجربه کاری و سابقه اش که در دور پیشین بیپاسخ ماند، پاسخ دهد. اگر اتفاق دیگری نیز رخ ندهد، در نهایت زمانی میرسد که رایدهندگان دموکرات به این نتیجه میرسند که احتمال پیروزی او بر ترامپ دور از واقعیت است. اینها مواضع رقبای او در حال حاضر هستند. دلیلش این است که تاکنون رقابتها به این شکل بوده است. به نظر میرسد حضور او در انتخابات موجب تغییر قواعد رقابت خواهد شد.
سندرز با اعلام زودهنگام ورود به انتخابات، تلاش کرد نشان دهد که او کاندیدای بسیار جدیتری نسبت به دور پیشین است. او این بار بسیار حساب شده تر، ورود خود به انتخابات را اعلام کرد. او در ایمیل ارسالی به فهرست عظیم هوادارانش میگوید: «خواهران و برادران، من و شما با هم و کمپین انتخاباتی ما، سرآغاز یک انقلاب سیاسی است. اکنون زمان به تکامل رساندن این انقلاب و تحقق بخشیدن به رویایی است که برای آن مبارزه کردیم».
با حساب کردن روی احتمال گردآوری منابع مالی حدود ۲۰۰ میلیون دلاری، ستاد سندرز برای یک عملیات تمام و کمال انتخاباتی برنامهریزی کرده است. این امر شامل نمایش دادن طیف وسیع هوادارن او از لحاظ جغرافیایی و طبقاتی نیز میشود. فایز شاکر، از همکاران پیشین هری رید نیز کار خود به عنوان مدیر سیاسی اتحادیه آزادیهای مدنی آمریکا را رها کرده تا به عنوان یکی از مدیران ستاد تبلیغاتی سندرز شروع به کار کند. علاوه بر تجربیات وسیعی که دارد، او نخستین مدیر تبلیغاتی مسلمان برای یک کاندیدای ریاستجمهوری در آمریکا خواهد بود. مدیر سیاسی ستاد او نیز آنالیلیا مخیا خواهد که با ریشه های دومینیکنی و کلمبیایی، قبلا رهبری کمپینهایی برای حقوق ساعتی ۱۵ دلار و پرداخت حقوق برای روزهای بیماری را در کارنامه داشته است. معاون او نیز سارا بداوی خواهد بود که قبلا مدیریت امور دولتی کمیته کمپین پیشتازانه تحولات را بر عهده داشته است. این گروه لیبرال پیشتر در انتخابات ۲۰۱۲ به کمپین الیزابت وارن برای سنا کمک کرده بودند. این تشکیلات به ارسال حجم انبوهی از ایمیل، ویدیو و تصاویر توییتری خواهد پرداخت که سندرز و تیم او امید دارند بتوانند با استفاده از آنها، حرکت آغاز شده خود در دور قبلی انتخابات را به خیزشی عظیم تبدیل کنند.
رو کانا نماینده دموکرات کالیفرنیا که حامی کاندیداتوری سندرز است، میگوید: «برنی سندرز همواره مخالفانی دارد چراکه او برای اهدافی مبارزه میکند که در تضاد با منافع برخی است. او با پشتوانه کمکهای مالی انبوه و فردی و انرژی فراوان پیشتازی میکند که میدانیم عواملی سرنوشتساز هستند».
از هفتهها قبل، تاریکی بر ستاد الیزابت وارن مستولی شده و مشاوران او همزمان با اعلام ورود سندرز به انتخابات، دستکم امید یافتند که اکنون دو جبهه قدرتمند که خواهان تحول واقعی در ساختار سیاسی و اقتصادی کشور هستند، پا به عرصه گذاشتهاند. در حالی که هنوز وارن هدفش رسیدن به کاخ سفید است، او و مشاورانش باید در نحوه رسیدن به این هدف تجدیدنظر کنند. مشاوران او معتقدند که طی ماههای آتی سندرز با کمپین تبلیغاتی قدرتمندش او را به حاشیه خواهد راند. اما در بلندمدت اگر او قادر باشد خود را در رقابت حفظ کند، ممکن است فرصتی پیش بیاید که بتواند خود را دوباره مطرح کند؛ به خصوص اگر سندرز دچار لغزش شود. در این صورت ممکن است همانند مک کین در انتخابات ۲۰۰۸، با روی گرداندن مردم از سندرز و سایر کاندیداها، وارن به عنوان چهره قابل اعتماد حزب دموکرات برگزیده شود. در عین حال سایر کاندیداها نیز در انتظار نشستهاند تا شاهد باشند که سندرز و وارن یکدیگر را در رقابت فرسوده کنند. در میان آنها دو چهره امیدوارتر به ناکامی چپها، کوری بوکر و کامالا هریس هستند که هر دو سوابق خوبی در پروگرسیو بودن دارند و برای کسب پایگاه رایی متنوعتر تلاش میکنند. هریس در یکی از نشستهای انتخاباتی اخیر خود نیز با اظهار این جمله بر این حقیقت مهر تایید زد: «هر چه بیشتر، خوشحال تر. به نظرم عالی است». به این ترتیب فضا برای حضور سایر کاندیداهای چپ مانند سناتور شرود براون از اوهایو و جف مرکلی از اورگان تنگتر میشود. اکنون با حضور سندرز، تولسی گابارد نماینده هاوایی نیز برای متمایز کردن خود با مشکل مواجه خواهد شد.
اما جناح اعتدالی نیز امیدوار است با جلب توجه افکار عمومی به نحوه برخورد ترامپ با کاندیداتوری سندرز، رایدهندگان را به سوی خود بکشاند. ستاد ترامپ در واکنش به اعلام کاندیداتوری سندرز گفته بود: «برنی سندرز از حالا برنده رقابت درون حزبی دموکراتهاست چراکه تمام کاندیداها نوعی سوسیالیسم را ترویج میکنند. اما مردم آمریکا سیاست افزایش مالیات، درمان رایگان دولتی و کد دادن به دیکتاتورهایی مانند حاکمان ونزوئلا را هرگز نمیپذیرند. تنها ترامپ است که در مقام ریاستجمهوری، آمریکا را امن، پررونق و روبه پیشرفت نگه میدارد».
اگر اولویت قرار باشد شکست دادن ترامپ باشد، اعتدالی ها میخواهند رایدهندگان دریابند که در صورت انتخاب سندرز، ترامپ تمام بیست ماه آینده را به صحبت از مخاطرات سوسیالیسم اختصاص خواهد داد. این موضع سناتور مینسوتا، امی کلوبوچار است که خود را یک پراگماتیست نشان میدهد. او اخیرا اعلام کرد که از درمان رایگان همگانی و تحصیلات آکادمیک رایگان تنها در صورتی حمایت میکند که یک فرشته جادویی باشد.
با تمام اینها، احتمالا نامزدی که بسیار با دقت کمپین سندرز را رصد میکند، جو بایدن است. او معتقد است که نظرسنجیها و پیشتازی او نشان میدهد که رایدهندگان آنقدرها که رسانهها تبلیغ میکنند طرفدار رویکردهای چپی نسبت به درمان و توافق زیستمحیطی نیستند. او در مراحل نهایی تصمیمگیری برای ورود به عرصه رقابت است اما اطمینان دارد که سیاست سندرز، نه برای کشور و نه برای شکست دادن ترامپ کارایی ندارد. بایدن اخیرا در کنفرانس امنیتی مونیخ طی سخنانی که شباهت زیادی به اعلامیه ورود به انتخابات داشت، گفت: «مطمئنا نسبت به آینده و پیامدهای دنیای به سرعت در حال تحول ما برای خانوادههای جامانده، نگرانی وجود دارد. این انقلاب چهارم صنعتی، اضطراب زیادی به دنبال آورده و من فکر میکنم دلیل اصلی احساس نااطمینانی میان ماست».