زندان زنان

اینجا همه دم سال تحویل جلوی تلویزیون می‌ایستیم و اشک می‌ریزیم. بعد از سال تحویل هم همه سکوت می‌کنن، خیلی‌ها عصبانی‌اند و با‌هم دعواشون می‌شه... آخه می‌دونی، چشم‌انتظاری توی زندان سخته... خیلی‌ها می‌دونن این آخرین عیدیه که می‌بینن... خیلی‌ها می‌دونن تا آخر عمرشون سال تحویل رو اینجا تحویل می‌کنن. اینجا زمان متوقف می‌شه برای آدم‌های منتظر... عید می‌تونه نشونه باشه برای زندانیا... یادشون باشید، اونا منتظرن که شما کمکشون کنید».

رییس قوه قضائیه در جمع قضات حاضر در ندامتگاه شهرری (زنان) دستور داد با عمل به قانون از سختگیری‌های بلا وجه در مورد اعطای مرخصی و همچنین پذیرش وثایق خودداری شود.

هلیا دو ساله است و از ١٠ روزگی به بند زنان آمده. دستی به موهای کم‌پشتش می‌کشد که صبح مادرش با کِش سر آنها را بسته و بعد هم روی اسب پلاستیکی‌اش می‌نشیند و بی‌توجه به اطراف تکان می‌خورد. او و دو کودک دیگر که هر سه بلوز و شلوارهای صورتی به تن دارند، پشت کرده‌اند به آدم‌های تازه‌وارد. نگاهشان را می‌دزدند و خودشان را با عروسک‌هایشان سرگرم می‌کنند.