جمعه ۲۷ تير ۱۴۰۴ - July 18 2025
فیلم سینمایی «پیرپسر» که دو روز پیش از حمله و تجاوز اسرائیل به ایران (از ۲۱ خرداد) بر پرده سینماهای کشور رفت، در این روزهای پساجنگ پرمخاطب‌ترین فیلم سینماها بوده است.
به گزارش ایسنا، این فیلم به کارگردانی اکتای براهنی سال ۱۴۰۰تولید شد و سال گذشته پس از صدور پروانه نمایش و انجام یکسری اصلاحات وارد شده، در بخش ویژه جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.
اکران تک سانس این فیلم در جشنواره با تحسین مخاطبان و منتقدان همراه بود و پس از آن فیلم در بهار امسال با پروانه نمایش سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به اکران عمومی درآمد.
اما در روزهای گذشته برخی نقدها نسبت به این فیلم واکنش‌برانگیز شده و برهمبن اساس تعدادی از صنف‌ها و تشکل‌های سینمایی در بیانیه‌ای تاکید کرده‌اند که سینما جای تسویه حساب سیاسی نیست.
متن این بیانیه که به نام شورایعالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران متشکل از انجمن تهیه‌کنندگان مستقل، انجمن کارفرمایی تهیه‌کنندگان (اکت)، جامعه صنفی تهیه‌کنندگان، انجمن تهیه کننده/کارگردانان سینمای ایران، و همچنین انجمن سینماداران ایران و کانون پخش کنندگان سینمای ایران تنظیم شده، به شرح زیر است:
در روزهای اخیر شاهد یک رشته واکنش‌های صرفا جنجالی و احساسی نسبت به نمایش فیلم سینمایی «پیرپسر» هستیم. سطح و میزان این حجم از تندی و جسارت، حیرت‌آور و شائبه‌برانگیز است؛ آن‌هم با ادبیاتی غیرمتعارف که بی‌درنگ با واکنش تند و صریح اکثر مردم و دوستداران سینما مواجه شد.
به چالش کشیدن بنیان‌های حقوقی و قانونی، مشروعیت نهادها و حوزه‌های برآمده از قانون اساسی را زیر سوال خواهد برد. چگونه است که همه مجوزهای حوزه‌های غیرفرهنگی از مشروعیت برخوردارند و حکم سند بالادستی دارند، اما مجوزهای رسمی حوزه فرهنگ مدام و پیوسته نامعتبر معرفی می‌شوند؟
چگونه است که برای احداث یک مجموعه صنعتی مدیران سیاسی و اجرایی به اعتبار یک برگ مجوز رسمی در برابر طوفانی از اعتراض و مخالفت آشکار گروه‌های مردمی ایستادگی کرده و هیچگونه اخلال در سرمایه‌گذاری و برنامه توسعه را برنمی‌تابند!؟ چگونه است که با استناد به مجوزهای محلی بزرگترین پروژه‌های تجاری شکل می‌گیرند و بی‌توجه به انتقادات وسیع و ملی تمامی این طرح‌ها محقق می‌شوند!؟
سینما و عرصه نمایش یکی از ارکان توسعه‌اند. آیا در برنامه و اسناد بالادستی به سرمایه‌گذاری‌های فرهنگی توجهی شده است؟ آیا برنامه‌نویسان و مجریان سهمی برای سینما قائل شده‌اند؟
تضعیف نهادهای قانونی و ارکان حقوقی به نفع مصالح و منافع کشور نیست. درجایی که تولید، پخش و اکران یک فیلم سینمایی از سازوکاری قانونی برخوردار است و سینماگران برای اکران هر فیلمی تمام مراحل قانونی را طی می‌کنند، خلال و تشویش، امنیت روحی روانی محیط فرهنگ را مخدوش می‌کند.
سینمای ایران در طول این قرن، دوشادش مردم و مستقل از منازعات سیاسی، سرافراز و پربار و پرافتخار حضور داشته و نقش خلاق و تاریخی خود را ایفا کرده است. سینمای ایران به هیچ وجه سزاوار ناسزا و درشت گویی و هتاکی نیست. این حجم از نفرت‌پراکنی هیچ ارتباط معنایی با نقد ندارد.
به نظر می‌رسد موضوع فراتر از ارزیابی فنی و کیفی آثار سینمایی است. نشانه‌ها برملا می‌سازند که هدف تضعیف دولت مستقر و باج‌خواهی‌های پس پرده است. این یک نسخه کلیشه‌ای است که با غوغاسالاری و فشار، دولت مستقر در استفاده از تصمیمات راهگشا و مترقیانه‌تر در عرصه سینما، وادار به عقب نشینی شود.
هشدار می‌دهیم که برخوردهای غیرمتعارف اخیر موجب فرارسرمایه‌های مادی از بازار کار خواهد شد و همچنین زمینه دلزدگی یأس و بیکاری بخش مهمی از اصناف و مشاغل فرهنگی را مهیا می‌کند.
امنیت روحی روانی و حرفه ای اهالی فرهنگ یکی از عناصر اصلی وفاق همگرایی و وحدت ملی است.
جامعه سینمایی کشور این حجم از بی‌مهری و ناسپاسی را برنمی‌تابد و به گردانندگان اینگونه تسویه‌حساب‌های سیاسی توصیه می‌کند سینما را وجه‌المصالحه اغراض گروهی و محفلی خود قرار ندهند، ضمن اینکه از نهادهای نظارتی و مسئول انتظار دارد تا در برخورد با این سرکشی‌ها مطابق قانون برخورد جدی و موثر صورت پذیرد.»
