"مرکز نشنال اینترست" در گزارشی تحت عنوان "روحانی واقعاً کیست؟" نوشت: هنوز باید منتظر ماند و دید که آیا روزنه دیپلماتیک کنونی میان واشنگتن و تهران به ثمر خواهد نشست یا خیر، اما در این خصوص دو مورد شایان ذکر است: «حسن روحانی» رئیس جمهور ایران، یک سیاستمدار و یک عمل‌گراست. و دولت ایران همان قدر از لحاظ بوروکراتیک انعطاف ناپذیر است که دولت امریکا.
به گزارش
راه مردم به نقل از تیک Tik.ir، با استناد به گفته‌های «هادی سمتی»، استاد سابق دانشگاه تهران و مرکز تحقیقات استراتژیک «روحانی»، که در موسسه‌ای که پیش‌تر رهبری آن را بر عهده داشته همکاری نزدیکی با «روحانی» داشته است، «روحانی» یک موجود سیاسی تمام و کمال است: یکی از افراد خودی نظام با ارتباطات خوب که با چهره‌های برجسته سرتاسر طیف سیاسی تعامل داشته است. «روحانی» بخشی از سپاه قدیمی جمهوری اسلامی است: او راه‌های فرعی و مخفی نظام ایران را می‌داند و آگاهی کاملی از دستگاه امنیت ملی ایران دارد. «سمتی» او را به عنوان یک «نیکسون واقعی» توصیف کرده که به طور کلی میانه‌رو و عمل‌گراست. او اما می‌داند که جامعه ایران در حال تغییر است و «باید کاری در این رابطه انجام داد.»
«سمتی» مي گوید که دیدگاه و جهان‌بینی «روحانی» تا حدی با دیدگاه‌های دیگران در ایران متفاوت است؛ او از جمله معدود روحانیون ایرانی است که تعامل چشمگیری با غرب دارد، و تمایلش برای تغییر مسیر سیاست خارجی ایران واقعی است. به گفته «سمتی» ، «روحانی» از طریق دستیابی به یک راه‌حل مذاکراتی برای بحران هسته‌ای، در پی دفاع از سابقه و رویکرد خود به عنوان مذاکره‌کننده ارشد کشور است، اما زمان بسیار اندکی برای انجام این کار دارد؛ برخی معتقدند حدود شش تا نه ماه، و برخی دیگر بر این باورند که حداکثر یک سال زمان در اختیار دارد.
این چارچوب زمانی محدود برای به نتیجه رسیدن، نتیجه چندین عامل مختلف است. نیروهای محافظه‌کار ایران دچار اغتشاش و بی‌نظمی هستند، و پیش از آن که بتوانند فعالیت سیاسی خود را از سرگیرند، برای گرد هم جمع شدن به زمان احتیاج دارند. اجماع سیاسی کنونی در تهران، که نسبتاً از حل و فصل دیپلماتیک معضل هسته‌ای استقبال می‌کند، اما تمایل کمتری به آشتی و سازش تمام و کمال با واشنگتن دارد، احتمالاً تا مدتی اندک به همین شکل باقی خواهد ماند.
تلاش برای ایجاد هر چه سریع‌تر یک قرارداد با «روحانی» ، «بهترین گزینه در حال حاضر است». «سمتی» همچنین دیدگاه خود را در این خصوص ابراز کرد که احتمال تسلیم شدن ایران، تحت هر شرایطی، بسیار اندک است. او بر این اساس استدلال کرد که واشنگتن باید پیش از آن که خیلی دیر شود، برای انعقاد یک قرارداد تلاش نماید.
