روی موج «دیپلماسی تلفن»

گفت‌وگوی روحانی- اوباما، خشنودی میانه‌روها و نگرانی تندروهای داخلی و خارجی را در پی داشت.

* ظریف با تاکید بر حق هسته ای ایران : برای توافق با آمریکا تایید رهبری را داریم

اصلاح‌طلبان و اصولگرایان پس از سال‌ها در یک موضوع سیاست خارجی به اشتراک نظر رسیده‌اند. حالا نفس مذاکره با کشوری که از قطع رابطه با آن 35 سال می‌گذرد، نه محور اختلاف دیپلماتیک این دو جریان سیاسی، که خط فاصله‌ای است که میان عقلانیت و افراط‌گرایی قرار می‌گیرد. 12سال پیش وقتی رییس‌جمهوری چپ و اصلاح‌طلب در مجمع عمومی سازمان ملل متحد حاضر شد، شاید یکی از عوامل خودداری او از رودررویی با رییس‌جمهوری آمریکا فشار روانی بود که از سوی سیاستمداران راست و اصولگرای آن دوره بر این موضوع متمرکز شده بود. با این حال اینک مکالمه تلفنی رییس‌جمهوری که خود را نه اصلاح‌طلب و نه اصولگرا که اعتدال‌گرا می‌نامد، نه تنها با شماتت عقلای این جریان‌های سیاسی مواجه نمی‌شود که به نحوی مورد حمایت نیز قرار می‌گیرد. علاوه بر آن‌که تاکید روحانی بر داشتن اختیار تام و تمام از مقام معظم رهبری برای تصمیم‌گیری‌ها و اقداماتش در خلال این سفر، موضوع را در حاشیه امن انتقادهای تند سایر جریان‌های رقیب رسمی قرار داده است. به این ترتیب حتی با وجود سنگ‌پرانی تعدادی از نیروهای متعلق به جریان‌های غیررسمی موسوم به خودسرها نه تنها تاکنون لکنتی در تصمیم‌گیری دولت یازدهم برای سیاست‌های خارجی‌اش مشاهده نشده بلکه به باور بعضی سیاستمداران این مخالفت‌ها می‌تواند بر قدرت چانه‌زنی آن بیفزاید. دیپلماسی تلفنی آغاز‌شده میان ایران و آمریکا گرچه صدای تندروهای داخلی هر دو کشور را درآورده و بر نگرانی‌های بعضی کشورهای ذی‌نفع از این تقابل افزوده، اما جریان‌های میانه‌رو را با یکدیگر هم‌رای و هم‌نوا کرده است. صدای استقبال سیاستمداران عقلایی و میانه‌رو از نقاط عطف روی‌داده در این سفر و به‌ویژه دیپلماسی تلفنی ایران و آمریکا از رجزخوانی افراطیون مخالف آن بلند‌تر است.