به گزارش
راه مردم، ارائه‌دهندگان سرویس‌های اینترنتی می‌گویند که این قانون، مدیریت بار شبکه در ساعت اوج مصرف را دشوار می‌کند. اما حمایت‌کنندگان این طرح معتقدند که اگر قانون بی‌طرفی شبکه کمیسیون ارتباطات فدرال، لغو شود، انتخاب‌های آنلاین مشتریان کمتر شده و اصولا رقابت در بازار خدمات آسیب جدی می‌بیند. همین‌طور شرکت‌هایی که قدرت پرداخت فسخ قراردادشان با اپراتورهای باسابقه پهن باند را دارند از مزیت بیشتری نسبت به شرکت‌هایی که توانایی پرداخت هزینه‌هایشان را ندارند، برخوردارند.
این مساله سبب می‌شود که فضای رقابت سالم نبوده و بعضی شرکت‌ها همچنان تحت سلطه اپراتورهای باسابقه پهن باند بمانند. سخنگوی اپراتور ورایزون می‌گوید: «اگر سیاستمداران آمریکایی تصمیمات متفاوت‌تری را در یک دهه قبل گرفته بودند ما اکنون درگیر این دعوای پیش
پا افتاده نبودیم.» او ادامه می‌دهد: «اگر بازار ارائه‌دهندگان سرویس‌های اینترنتی- ISP- کمی رقابتی‌تر بود، مشتریان انتخاب‌های بیشتری داشتند و ارائه‌دهندگان پهن باند قدرت کمتری برای برنده شدن در اقتصاد اینترنت را دارا بودند.» حال سوال این‌جاست که بازار رقابتی پهن باند به چه صورت باید باشد؟ یکی از راه‌های فهمیدن این موضوع نگاه کردن به عملکرد کشورهای دیگر است. متخصصان امر، کشورهای اروپایی را معیار انتخاب قرار می‌دهند؛ جایی که ملیت‌ها به خودشان برای برپایی قانونی به نام حلقه محلی متمرکز (local loop unbundled) متعهد شده‌اند.
در راستای اعمال این قانون، اکثر اپراتورهای شبکه باید زیرساخت‌هایی را که خودشان ساخته‌اند با دیگر ارائه‌دهندگان سرویس به اشتراک بگذارند. در فرانسه، قانون حلقه محلی متمرکز، هزینه راه‌اندازی ISP جدید را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. بنابراین شرکت‌های تازه‌تاسیس دیگر لازم نیست نگران برپایی کابل‌های خودشان برای ارائه خدمات باشند. آنها تنها کافی است از کابل‌های موجود استفاده کنند. با این روش ISPهای بیشتری وارد بازار می‌شوند و سرویس‌های اینترنتی با سرعت صد مگابیت در ثانیه به همراه بسته‌های نرم‌افزاری جدید فقط با قیمت ۳۵ دلار به مشتری عرضه می‌شوند که ۱۷ بار از ارائه‌دهندگان سرویس در آمریکا سریع‌تر است و هزینه‌ای نصف شرکت‌های آمریکایی دارد.
حال روشن است که بازار آمریکا نیز می‌توانست همانند اروپا عمل کند. البته درباره صنعت تلفن این امر محقق شد اما کمیسیون ارتباطات فدرال پس از آن تصمیم گرفت که برای اپراتورهای باسابقه پهن باند قانونی تدوین نکند. در نتیجه ارائه‌دهندگان خدمات تلفنی هم‌اکنون متمرکز عمل می‌کنند اما ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی این‌گونه نیستند. سیاست‌گذاران به دنبال تشویق ISPها برای ساخت زیرساخت‌های خودشان بوده‌اند یا به بیانی دیگر، اگر شرکت‌ها انتظار بار ترافیکی آزاد را داشته باشند دیگر هیچ‌کس مسئولیت ساخت کابل‌ها را برعهده نمی‌گیرد. امروز هر ISP، شبکه خودش را دارد اما این بدین معناست که رقبای کمتری در بازار حضور دارند. دنیل کهل مدیر یکی از شرکت‌های ISP آمریکایی می‌گوید: «در سال ۲۰۰۰ حدود 9هزار ISP در آمریکا وجود داشت اما بعد از آن‌که کمیسیون ارتباطات فدرال، اپراتورهای پهن باند را معاف از تمرکز اعلام کرد. تعداد آنها با کاهش ۷۴درصدی در سال ۲۰۰۵ به دو‌هزار و 500 رسید.» او ادامه داد: «حال که بازار برای اپراتورهایپهن باند تقریبا خالی شده، بی‌طرفی شبکه یکی از معدود سیاست‌هایی است که می‌تواند اینترنت را باز و مقرون‌به‌صرفه نگه دارد.» اکنون کشورهای اروپایی منتظرند تا ببینند که آمریکا درباره بی‌طرفی شبکه در دادگاه واشنگتن چه تصمیمی می‌گیرد. روسلین لیتون، تحلیلگر اقتصاد اینترنت در دانشگاه آلبورگ دانمارک می‌گوید: «هر کشوری بی‌طرفی شبکه را به نوعی متفاوت تعریف می‌کند و این درکی است که هر گروهی در کشوری که زندگی می‌کند از بی‌طرفی شبکه دارد. بنابراین دشوار است که بخواهیم یک چارچوب رگولاتوری واحدی را برای اجرا در سراسر قاره ارائه دهیم.» در هر صورت، ایالات متحده آمریکا با استفاده از مدل فدرال که شفاف‌تر است می‌تواند یک قانونی را تصویب کند که در کل کشور اجرایی شود وگرنه بحث و جدل به‌طور جدی‌تری ادامه خواهد یافت.
منبع: بهار
