ایران درگسترده نظام بین الملل پس از وقوع انقلاب اسلامی به عنوان یک بازیگر مقاوم دربرابر بازیگری بازیگران نظام بین الملل چهره نشان داده است. ایران به یک کشور نقد کننده قوانین بین المللی تبدیل شده و این ویژگی به واسطه برخورد نامطلوب برخی ازکنشگران نظام بین الملل با استقرار نظام انقلابی در ایران صورت گرفت. ازسوی دیگر باید پذیرفت بی تجربگی حکام جدید پس از فراز و نشیب‌های متفاوت درچند دهه اخیر نیز مزید بر علت شد. ایران خواهان برقراری قوانین عادلانه درنظام بین الملل و استقرار یک جامعه جهانی به دوراز تجاوز و مهم‌تر از آن ظلم در ادبیات انقلاب اسلامی بود اما با توجه به فراز ونشیب‌های ناشی از این تظلم میان دولت‌های متخاصم خارجی و ناپختگی برخی از سیاست مداران هزینه‌های ملی ایران افزایش یافت.
حمله به سفارت خانه‌های کشورهای خارجی در این چارچوب معنادار است. لذا درچنین فضایی ما شاهد مشکلاتی در روابط بین الملل ایران نسبت به کشورهای خارجی بودیم. با استقرار دولت یازدهم زمینه‌های برقراری روابط دیپلماتیک ایران با جهان به وجود آمد. امضای توافق ژنو؛ وین و برجام موجب شد که کشورهای ۱+۵ در ارتباط و تعامل سازنده با ایران قرار بگیرند و دراجرای این فرایند بازگشایی سفارت انگلستان در تهران آغاز و با لایه بندی معنادار و در راستای منافع ملی هر دو کشور، اکنون به ایجاد یک فضای مساعد برای تبادل سفیر بین دو کشور رسیده‌اند. آنچه مسجل است اینکه ایران نه نفع کننده قواعد بین المللی؛ بلکه نقد کننده قواعد و اصولی است که در نظام بین الملل موجب ایجاد هزینه‌های گزاف برای دولت هایی می‌شود که تحت نظر قدرت‌های جهانی قرار دارد. ایران بر مواضع نقدکننده خود امروز مجرب عمل می‌کند و در چارچوب اعتقادات وتجربه‌های خود به نقد قواعد بین المللی با هدف تغییر و تحول آنها اقدام می‌نماید.
دولت یازدهم به تعامل سازنده می‌اندیشد واین تعامل سازنده تا حدود زیادی می‌تواند به تبادل دیدگاه ها و نقد پذیری بیشتر میان بازیگران نظام بین الملل تبدیل شود. با این حال رد و بدل کردن سفیر میان ایران و انگلستان گامی مثبت در عرصه تعاملات بین المللی محسوب می‌شود، به شرط آن که این معنا تداومی تعریف شده پذیرفته و زمینه‌های ایجاد فضای مساعد برای تغییر و تحول بین المللی برای ارتباط میان فرادستی نظام بین الملل و یا کشورهای در حال رشد و دارای قدرت تاثیر گذاری در نظم منطقه‌ای در بعد بین المللی استمرار یابد. ایران درتعامل با کشورهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای می‌تواند نقش بسزایی در امنیت و نظم‌آینده جهان ایفا کند، به شرط آن که بتواند در این راستا با درنظرگرفتن منافع خود با کشورهای جهان وارد تعاملات سازنده شود. ایران می‌تواند بر قله قدرت در جهان بنشیند، به شرطی که بتواند با جهان به ویژه کشورهای اروپایی روابط سازنده و در سطح عالی برقرارکند
