- جدا از بحث‌های ورزشی، نمایش غرور انگیز تیم پرسپولیس در آوردگاه آسیایی به مثابه الگویی برای تلاش، دویدن و باور به پیروزی نهایی است. اینکه اگر اراده از دورن بیرون آید و بسیج به مفهوم واقعی کلمه شکل گیرد و مهم‌تر از همه مدیریت و یکدلی باشد؛ پیروزی حتمی است.
به گزارش راه امروز به نقل از ایرناپلاس، فینالیست شدن پرسپولیس ایران در لیگ قهرمانان ایران، شادی و نشاط سراسری را در کشور موجب شد. منبع و دلیل شادی ملت هر امری باشد؛ نیکو پسندیده است. ملتی که این روزها با فشارهای اقتصادی مواجه است و شرایط زندگی سختی را می‌گذراند. در میان این ناامیدی‌ها و مشکلات، رقم خوردن پیروزی فوتبالی در سطح آسیایی، مرهمی بر زخم‌های ایرانی است.
نمایش دیروز بازیکنان پرسپولیسی پیامی خاصی داشت، پیامی از جنس اینکه اگر ایرانی بخواهد قادر به فتح هرگونه موانع و سنگلاخی است. فقط اراده و ایمان درونی کافی است. اراده و ایمانی که البته از بینش و نگرشی درست تغذیه شود. مربی و هدایت‌گر صحیحی داشته باشد.
وقتی به لحظه‌های بازی نگاه می‌کردیم این حس پیروزی و مقاومت را در بازیکنان پرسپولیس و کادر فنی می‌دیدیم. بازیکنانی که ترسی از رقیب با آن همه هزینه‌های دلاری نداشتند و با آرامش و با صلابت در صحنه نبرد حضور داشتند. گویی عقربه‌های زمان به نفع پرسپولیس می‌گذشت. هر چه از زمان بازی سپری می‌شد، شور و شوق پیروزی در تیم موج می‌زند. قدرت جنگدگی ، خلاقیت فردی و تیمی، حریف را به زانو درآورد. حریفی که با در اختیار داشتن حط حمله و تیم قوی، برای پیروزی آمده بود.
پرسپولیس با استراتژی و چینش درست، اجازه عرضه اندام را به قدرت فوتبال عربستان نداد و با یک بازی هوشمندانه و حرفه‌ای، توانست مجوز صعود به فینال آسیا را کسب کند. جالب‌ترین صحنه بازی، لحظه اخراج احسان پهلوان در وقت اول اضافه بود. خارج شدن پهلوان از زمین، انرژی و انگیزه را در میان ۱۰ بازیکن پرسپولیس تقویت کرد و هر کدام با تلاش مضاعف؛ جای خالی پهلوان را پر کردند و با حفظ بازی در ضربات پنالتی بر حریف عربستان پیروز شدند.
درس‌های این بازی بسیار زیاد است. اینکه می‌توان با هدفگذاری درست و مدیریت هوشمند، به موفقیت نائل شد. اینکه فعال کردن ظرفیت‌های درونی و اجماع داخلی هر هدفی دست یافتنی است. اگر امروز پرسپولیس توانست در میان شمار رقیب‌های بزرگ غرب آسیا، مانند السد، پاختاکور و النصر، فینالیست لیگ قهرمانان آسیا شود؛ نه به دلیل خرج‌های میلیاردی و دلاری؛ بلکه فقط با ساماندهی درونی، شکوفاسازی استعدادهای داخلی و برنامه‌ریزی درست به این مهم دست یافت. از این رو نباید مشکلات و چالش‌ها را بزرگ دید و در برابر قدرت حریف مسحور شد. حریف هر چه قدرتمند باشد، به همان نسبت می‌توان در برابر آن مقاومت نشان داد. به زبان فوکویی، در پس هر قدرتی، مقاومتی نهفته است.
امروز کشور با چالش‌هایی در حوزه‌های اقتصادی از جمله ارزی، مسکن و بین‌الملل مواجه است و فشار اقتصادی، مشکلاتی را برای مردم ایجاد کرده است. اما پرسش این است که آیا فقط باید نظاره‌گر و تماشاچی این مشکلات باشیم؟
باید به خودمان بیاییم که مشکلات هر چقدر هم بزرگ باشد؛ راه‌حلی دارد و می‌توان با اتخاذ روشی درست به سمت حل مشکلات رفت. مهم این است که ابتدا به وجود مشکل و چالش باور داشته باشیم و سپس عزم جدی برای حل آن.
این عزم باید به صورت همه‌گیر و متصل باشد. نه این باشد که انرژی‌ها صرف خنثی‌سازی یکدیگر باشد.
در این مسیر، همراهی مردم و تقویت اعتماد عمومی می‌تواند همانند یک نقش کاتالیزوی عمل کند و انرژی‌ها را چند برابر کند. برای این امر باید ایده روشنی به مردم داده شود. مقام‌ها و مسئولان دستگاه و قوای مختلف با پرهیز به پرداختن به منافع جناحی، بر سر حل مسائل کشور به دیدگاه مشترکی برسند و در این سو، همراهی مردم با سیاست‌های دولت می‌تواند در کنار امنیت کنونی، زمینه ثبات اقتصادی را نیز در جامعه برقرار کند.
