برخلاف هفته‌های گذشته به‌سرعت از پله‌های ساختمان دولت پایین آمد و به سمت در خروجی رفت. خبرنگاری پرسید: «به سؤالات جواب نمی‌دهید؟» او با لبخند همیشگی، بدون اینکه بایستد، گفت: «هفته آینده مفصل حرف خواهم زد». محمدباقر نوبخت در حالی این جمله طعنه‌آمیز را گفت که دیگر سخنگوی دولت حسن روحانی نیست...
شرق نوشت: او سه‌شنبه‌شب در توییتی نوشت: «همان‌گونه که پیش‌تر هم گفته بودم کم‌اثرکردن فشارهای اخیر دشمنان و شرایط جدید اداره کشور، کار مضاعف همه مدیران را می‌طلبد. هرچند تاکنون بر هر دو مسئولیت ریاست سازمان برنامه و بودجه و سخنگویی دولت تمرکز داشته‌ام و این دو نیز با یکدیگر همپوشانی بسیاری دارند اما از رئیس‌جمهور درخواست نمودم به دلیل شرایط جدید، اجازه دهند همه توان خود را صرف کمک به ایشان در حوزه برنامه و بودجه نمایم و مسئولیت سخنگویی دولت را عزیز دیگری برعهده بگیرند که خوشبختانه مورد موافقت ایشان نیز قرار گرفت. الحمدلله».
پس از اتفاقاتی که در بازار اقتصادی به راه افتاد و قیمت دلار و سکه رکوردشکنی کرد، خبر رفتن تیم اقتصادی دولت بسیار شنیده می‌شد. نوبخت هم به عنوان «رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور» یکی از گزینه‌هایی بود که شایعه رفتن او از دولت بارها شنيده شده بود. او چهارشنبه هفته پیش، پس از جلسه هیئت دولت به میان خبرنگاران آمد و گفت که در این جلسه پیشنهاد استعفای خود را به روحانی داده اما نتوانسته رئیس‌جمهور را قانع کند و روحانی استعفا را نپذیرفته است. ساعتی بعد اما رئیس دفتر دولت استعفای نوبخت را تکذیب کرد. این استعفا که به نوعی «تعارف» او به رئیس‌جمهوری تعبیر شده بود در نهایت با یک هفته تأخیر به واقعیت پیوست؛ البته تنها از سخنگویی. نوبخت «سخنگوی دولت» را رها کرد تا به گفته خودش تمرکز خود را بر سازمان برنامه و بودجه بگذارد. حالا که دولت بدون سخنگو است، در رسانه‌ها از هر مقام دولتی به عنوان کسی که پتانسیل سخنگویی دولت را دارد نام می‌برند؛ از جهانگیری و رحمانی‌فضلی گرفته تا واعظی.
نوبخت حقیقی
نام کامل سخنگوی سابق دولت «محمدباقر نوبخت‌حقیقی» است. او 69 سال دارد و نوه مرحوم «آیت‌الله حجتی‌شفتی» از روحانیون سرشناس گیلان است. نوبخت با معلمی کار خود را آغاز کرد و سپس مدیر دبیرستانی در زادگاهش شد. بعد از آن مدیرکل آموزش و پرورش کرمانشاه شد. نوبخت، بخت خود را برای نمایندگی در مجلس از طرف شهر خود آزمود و در چهار دوره سوم تا ششم به عنوان نماینده رشت انتخاب شد. او در پارلمان، سخنگویی «کمیسیون برنامه و بودجه» را برعهده داشت و در دورانی که حسن روحانی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک بود، «معاون پژوهش‌های اقتصادی» بود. نوبخت که دبیرکل «حزب اعتدال و توسعه» است بعد از انتخاب روحانی به ریاست‌جمهوری به مدت پنج سال سخنگویی دولت را برعهده داشت.
سخنگوی دولت‌ها اکنون کجا هستند؟
بعد از انقلاب اسلامی تاکنون، 12 دولت سکوی هدایت کشور را در دست داشته‌اند و 9 نفر نیز سخنگویی این دولت‌ها را برعهده گرفته‌اند، در اینجا مروری کوتاه بر سوابق و سرنوشت این سخنگوها انداخته‌ایم:
عباس امیرانتظام: متولد ۱۳۱۱ در تهران؛ علاوه بر معاونت نخست‌وزیری، اولین سخنگوی دولت موقت مهدی بازرگان بود. او همچنین مدتی به عنوان سفیر ایران در اسکاندیناوی و نماینده ویژه رئیس دولت در مذاکره با کشورهای اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا فعالیت کرد. او پس از تسخیر سفارت آمریکا در ایران به اتهام ارتباط با آمریکا محاکمه شد. امیرانتظام، بعد از گذراندن 18 سال در سال 77 از زندان اوین خارج شد و در 21 تیر امسال به دلیل کهولت سن و همچنین بیماری‌های مزمن ریوی و کلیوی درگذشت.
صادق طباطبایی: متولد ۱۳۲۲ در قم بود و در مدت کوتاهی معاونت سیاسی نخست‌وزیر و سخنگویی دولت موقت را برعهده گرفت. او که خواهرزاده امام موسی صدر و برادر همسر مرحوم احمد خمینی بود، به عنوان معاون وزیر کشور، اجراي برگزاری «همه‌پرسی نظام جمهوری اسلامی در ایران» را در سال 1358 بر عهده داشت. بعد از استعفای بازرگان با حکم امام خمینی، سمت سرپرستی نخست‌وزیری را عهده‌دار شد. طباطبایی در اولین انتخابات ریاست‌جمهوری ایران در بهمن نیز شرکت کرد اما کمتر از یک درصد آرا را به دست آورد. او در انتخابات سال 88 به عنوان مشاور در تیم انتخاباتی «محسن رضایی» حضور داشت. طباطبایی، اسفند 1393، در آلمان در 71سالگی به دلیل سرطان ریه درگذشت.
محمدمحسن سازگارا: متولد ۱۳۳۴ در تهران است و در تأسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نقش داشت. در دولت محمدعلی رجایی به معاونت سیاسی- اجتماعی وزیر مشاور در امور اجرائی برگزیده شد. او معاون سیاسی شهید رجایی نیز بود. سازگارا در سال ۱۳۸۲ به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به هفت سال حبس تعزیری محکوم شد. او بعد از خروج از کشور به عنوان کارشناس در برخی شبکه‌های ماهواره‌ای حضور دارد.
بهزاد نبوی: او که به «چریک پیر» معروف است، در سال ۱۳۲۱ در تهران به دنیا آمد. نبوی در کارنامه خود، «معاون نخست‌وزیر در امور اجرائی» در دولت محمدعلی رجایی، محمدرضا مهدوی‌کنی و میرحسین موسوی، «وزیر صنایع سنگین» در دولت میرحسین موسوی، نماینده و نایب‌رئیس مجلس در دوره ششم مجلس و ریاست ستاد بسیج اقتصادی در دوران جنگ ایران و عراق را دارد. نبوی هم‌زمان با این مسئولیت‌ها در دهه 60، به‌عنوان سخنگوی دولت در کابینه شهید رجایی نیز مشغول فعالیت بوده است. او که از اعضای ارشد «سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی» بود، یک روز بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال 88 بازداشت و در همان سال به شش سال حبس تعزیری محکوم شد. نبوی در خرداد ۱۳۹۳ بعد از پایان محکومیتش از زندان آزاد شد.
احمد توکلی: در سال ۱۳۳۰ در بهشهر به دنیا آمد. او «سخنگوی دولت» شهید محمدعلی رجایی و «وزیر کار و امور اجتماعی» کابینه اول میرحسین موسوی بود. توکلی در دوره اول مجلس، نماینده بهشهر و در دوره‌های هفتم تا نهم نماینده مردم تهران بود. او از ابتدای دوره هفتم تا اوایل دوره نهم، ریاست «مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی» را بر عهده داشت. توکلی دو بار به‌عنوان رقیب مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی و سیدمحمد خاتمی در انتخابات ششم و هشتم ریاست‌جمهوری کاندیدا شد، اما در هر دو بار «دوم» شد و رأی نیاورد. او در انتخابات مجلس دهم در سال 94 نیز شرکت کرد، اما باز هم رأی نیاورد. او که دکترای اقتصاد از دانشگاه «ناتینگهام» انگلیس را دارد، در سال 92 از «دانشکده علوم اقتصادی و سیاسی دانشگاه شهید بهشتی» بازنشسته شد و هم‌اکنون در «مؤسسه دیده‌بان شفافیت و عدالت» فعال است.
عطاءالله مهاجرانی: متولد سال ۱۳۳۳ در اراک است. او نماینده شیراز در دوره اول مجلس، «معاون پارلمانی نخست‌وزیر» در دوران نخست‌وزیری میرحسین موسوی، «معاون پارلمانی رئیس‌جمهور» در دوران ریاست‌جمهوری مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، «وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی» و «سخنگوی دولت» در دوره اول ریاست‌جمهوری محمد خاتمی بود. مهاجرانی که از اعضای اصلی حزب کارگزاران سازندگی بود، بعد از استعفا از وزارت، به ریاست «مرکز بین‌المللی گفت‌وگوی تمدن‌ها» منصوب شد. او اکنون در انگلیس زندگی می‌کند و به‌تازگی مقالاتی را در «روزنامه اطلاعات» منتشر کرده است.
عبدالله رمضان‌زاده: متولد سال ۱۳۴۰ در گچساران است. او در دولت اول محمد خاتمی، «استاندار کردستان» و در دولت دوم او «دبیر و سخنگوی هیئت دولت» بود. رمضان‌زاده پیش از این رئیس اداره طرح و برنامه وزارت کشور و مدیرکل سیاسی وزارت کشور بود. او که زمانی استاد دانشگاه تهران و قائم‌مقام دبیرکل «جبهه مشارکت ایران اسلامی» بود، بعد از انتخابات سال 88 دستگیر و به شش سال حبس محکوم شد. رمضان‌زاده در خرداد 93 آزاد شد. او اکنون هیچ سمت دولتی‌ای ندارد.
غلامحسین الهام: در ۱۳۳۸ در اندیمشک به دنیا آمد. او «حقوق‌دان» شورای نگهبان، «سخنگوی قوه قضائیه»، «سخنگوی دولت» محمود احمدی‌نژاد، «وزیر دادگستری» و «رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز» بوده است. الهام در مرداد ۱۳۸۹ از سوی احمدی‌نژاد به‌عنوان «مشاور حقوقی رئیس‌جمهور» منصوب شد و در ۱۰ آبان سال ۹۱ مجدد به‌عنوان سخنگوی دولت انتخاب شد. الهام که «دکترای حقوق جزا و جرم‌شناسی» از «دانشگاه تربیت‌مدرس» دارد، هم‌اکنون «عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی» دانشگاه تهران است.
