سه‌شنبه هفته گذشته، ترامپ سخنان مشروحي درباره کشورهاي کره جنوبي و کره شمالي در پارلمان جمهوري کره جنوبي بيان کرد. اين سخنراني طولاني و همراه با آمار دستاوردهاي کره جنوبي در مقايسه با عقب‌ماندگي‌هاي کره شمالي بود. باز هم مانند همه سخنراني‌هاي رئيس‌جمهور آمريکا، دو چيز در اوج سخنان او شنيده مي‌شد؛ نخست اينکه ايالات متحده قوي‌ترين کشور جهان است و دوم اينکه خود ترامپ و دولت او بهترين، قوي‌ترين و عاقل‌ترين دولت و فرد نه‌تنها در تاريخ آمريکا بلکه در تاريخ بشريت‌اند. بخش اول سخنراني او پر از مجيزگويي درباره کره جنوبي و بخش دوم سخنان او دربرگيرنده بيشترين بدگويي و دشنام و تهديد به کره شمالي بود. تا زمان نوشتن این یادداشت هنوز تفسيري درباره سخنراني روز گذشته ترامپ در رسانه‌ها منتشر نشده و شايد اين نوشتار از نخستين تحليل‌ها باشد. از ديد اين نويسنده، سخنراني ترامپ با همه جذابيت و رواني در بيان، يک سخنراني صددرصد فني در سطح کارشناسي بود، نه سخن رئيس‌جمهوري بزرگ‌ترين قدرت اقتصادي و نظامي. کار فني کارشناسي، برخلاف اظهارنظر سياسي و ديپلماتيک، همراه با مستندات و ارقام است. بر عکس، کار سياسي و ديپلماتيک برداشتي از جمع‌بندي عقايد کارشناسي و مديريت آن و نظرات در سطحي بالاتر از سطح کارشناسان است. کار کارشناسي هرچه جامع‌تر و مفصل‌تر باشد، بهتر است. سخن يک سياست‌مدار هرچه کوتاه‌تر باشد - که به آن قَلّ و دَلّ مي‌گويند - شايسته‌تر است. همين قَلّ و دَلّ بودن حاصل مديريت آرا است که از سوی بالاترين مقام يک دستگاه -
از وزارتخانه تا بالاترين سطح سياسي يک کشور – انجام می‌شود. در اين روش، مدير به نظر کارشناسان گوش مي‌دهد، اما به‌دليل تفاوت برداشت‌ها، اين نظرات ممکن است با هم متفاوت و حتي متضاد باشند. مدير از هر اظهارنظري، نکته مهمي را يادداشت و سپس با جمع‌بندي يادداشت‌ها، خطوط سياست در زمينه کار را ترسيم و به دستگاه‌ها ابلاغ مي‌کند؛ اين روش در غرب بسيار متداول است، اما ترامپ بيشتر از روش شرقي‌ها استفاده مي‌کند و انتظار دارد همه نظر او را بدون چک‌و‌چانه بپذيرند. اين يک سنت شرقي است؛ کره شمالي يک نمونه بسيار خوب اما اغراق‌آميز از کاربرد روش سنتي شرقي را ارائه مي‌دهد. کيم جونگ اون را در تراس يک ساختمان يا عرشه يک ناو مي‌بينيد که دوربين به چشم گرفته و دوردست‌ها را مي‌نگرد، چند کلمه حرف مي‌زند، سپس ژنرال‌هايش که پشت سرش ايستاده‌اند و دفترچه‌هاي کوچک و سفيدي در دست دارند، سخناني او را يادداشت مي‌کنند که به اجرا بگذارند. جالب است که ترامپ شايد نخستين رئيس‌جمهور آمريکا باشد که اين روش را به مشورت ترجيح مي‌دهد.
حتي در مبارزات انتخاباتي خود بدون توجه به نظرات حزب جمهوري‌خواه به‌صورت بداهه نظريه‌پردازي مي‌کرد. ترامپ در نطق خود يکسره از کره جنوبي و دستاوردهاي آن و خوبي مردم آن سخن گفت و هرچه از دهنش درآمد، نصيب کره شمالي کرد.
از کجا معلوم که فردا روزي رابطه آمريکا با کره جنوبي به هم نخورد؟ ترامپ از فحاشي به کره شمالي به‌عنوان يک اسلحه استفاده مي‌کند. کاري که مشت‌زنان حرفه‌اي پيش از آغاز مسابقه بوکس با حريفشان مي‌کنند. از کجا معلوم روزي رابطه آمريکا با کره شمالي بهبود نيابد و ديگر حرفي از اين فحاشي‌ها نباشد؟ اين اصلا در دنياي ترامپ، غيرممکن نيست. تماشاي اين سخنراني مي‌تواند براي هر مخاطبي، آموزنده باشد.
منبع: شرق
