مردی که همسرش را به خاطر عضویت در شبکه‌های اجتماعی به قتل رسانده بود، توسط پلیس شناسایی و دستگیر شد.
به گزارش راه امروز، صبح روز بیست و هفتم اسفند ماه و از طریق مرکز فوریت های پلیسی 110، یک فقره کشف جسد متعلق به یک زن جوان در محل سکونتش در خیابان هفت چنار - خیابان شهید حاتمی به کلانتری 111 هفت چنار اعلام شد.
با حضور تیم بررسی صحنه جرم اداره دهم و تشخیص هویت پلیس آگاهی تهران بزرگ و انجام بررسی های اولیه مشخص شد که متوفی بنام مریم ( 35 ساله ) مورد اصابت چند ضربه چاقو از ناحیه دست قرار گرفته اما علت اصلی مرگ وی، خفگی ناشی از انسداد شریان اصلی تنفسی (گردن) بوده است.
با تشکیل پرونده مقدماتی با موضوع "قتل عمـد" و به دستور بازپرس شعبه هفتم دادسرای ناحیه 27 تهران، پرونده جهت رسیدگی در اختیار اداره دهم پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار گرفت.
پسر مقتوله بنام مهدی (22 ساله) که با حضور در خانه، با جسد مادرش روبرو شده و موضوع را به پلیس خبر داده بود در اظهاراتش به کارآگاهان گفت: شب گذشته مادرم از من خواست تا به منزل خواهرم بروم تا او و پدرم بتوانند به صورت خصوصی برخی اختلافاتشان صحبت کنند و من نیز آن شب به خانه خواهرم رفتم؛ در حدود ساعت شش صبح پدرم با تلفن همراهم تماس گرفت و گفت شب گذشته با مادرش درگیر شده! و به این بهانه از من خواست تا به مادرم سر بزنم؛ زمانی که وارد خانه شدم با جسد مادرم روبرو شدم که رشته ای طناب شکل به دور گردنش قرار داشت و در کف اتاق افتاده بود.
روز پانزدهم فرودین همسر مقتوله با حضور در اداره دهم پلیس آگاهی تهران بزرگ خود را به کارآگاهان تسلیم و در همان اظهارات اولیه صراحتا عنوان داشت که ارتکاب جنایت توسط وی و طی یک نزاع خانوادگی صورت گرفته است.
قتل همسر به خاطر عضویت در تلگرام
سیاوش در خصوص انگیزه جنایت و قتل همسرش به کارآگاهان گفت: همسرم از چندی پیش و از طریق شبکه های مجازی در چندین گروه عضویت داشت و این در حالی است که من با اینگونه ارتباطات مشکل داشتم و مخالف آن هستم؛ به همین علت از او خواسته بودم که از این شبکه و گروه ها خارج شود اما با این وجود، او همچنان به ارتباطات مجازی خود ادامه می داد و همین موضوع زمینه اصلی آغاز درگیری های من با همسرم شده بود؛ حتی در یک مقطع زمانی نیز از همسرم خواشتم تا دیگر به محل کارش نرود اما او با این موضوع نیز مخالفت کرد و اصرار داشت تا همچنان به سرکار برود. تمامی این علت ها باعث شده بود تا فاصله [ عاطفی ] من و همسرم از یکدیگر افزایش پیدا کند و دائما با یکدیگر درگیری و نزاع داشته باشیم.
متهم در خصوص شب جنایت به کارآگاهان گفت: شب جنایت همسرم از پسرمان خواسته بود تا خانه نباشد تا بتوانیم با یکدیگر در خصوص اختلافاتمان صحبت کنیم؛ ابتدا با یکدیگر صحبت می کردیم اما پس از دقایقی صحبت ها به نزاع و درگیری لفظی تبدیل شد؛ حدود ساعت 03:00 بامداد بود که من با ریختن ده ها قرص در داخل آب از همسرم خواستم تا او آنرا بنوشد اما او از این کار خودداری کرد؛ در حالیکه بسیار عصبانی شده بودم، رشته ای را به دور گردنش انداخته و آنقدر نگه داشتم که ...؛ صبح روز جنایت بود که با پسرم مهدی تماس گرفته و به او گفتم که به خانه بیاید و بعد از آن، از تهران خارج شدم. طی این مدت در شهرهای مختلف می چرخیدم تا اینکه تصمیم گرفتم خودم را به پلیس تسلیم کنم.
یک روان‌شناس در تحلیل این ماجرا گفت: "بیش از آن‌که زندگی مجازی منجر به اختلاف یا خیانت زناشویی شود این بی‌عاطفگیِ زناشویی است که به شبکه‌های مجازی کشانده شده‌است."
فضای شخصی در روابط زناشویی ما تعریف نشده است
الهه وفایی –روان‌شناس و مشاور- در گفتگو با فرارو اظهار کرد: ما در بحث اختلافات زناشویی به‌دلیل شبکه‌های مجازی، بیش از همه شاهد نوعی انتقام‌جویی از طرفِ مقابل و یا فرار به این شبکه‌ها هستیم.
وی تاکید کرد: فضای مجازی در جامعه ما بدل به پناهگاهی شده که آدم‌ها از واقعیت فرار کرده و به آن می‌گریزند.
این روان‌شناس همچنین گفت: به اعتقاد من حضور زیاد زوج‌ها در فضای مجازی یک راهِ‌حل کوتاه‌‌مدت برای فرار از اختلافات زناشویی است.
این مشاور همچنین تاکید کرد: اما جدا از این موضوعِ دیگری نیز قابل بحث است. در فرهنگ‌های سنتی به‌دلیل کم اهمیت‌تر بودن فضایِ شخصی افراد با ورود ناگهانی تکنولوژی‌های ارتباطی روز مشکلات زیادی ایجاد شده‌است.
الهه وفایی با اشاره به اهمیت فضای شخصی در روابط زناشویی گفت: اگر در جامعه ما فضای شخصی تعریف مشخصی داشت، یک مرد از اینکه همسرش دائما در فضاهای مجازی است کمتر عصبانی و یا رنجیده‌خاطر می‌شد؛ فضای شخصی در روابط زناشویی ما تعریف نشده‌است.
وی همچنین در ادامه تشریح کرد: عامل دیگر قابلِ بررسی در این دست از اتفاقات به عدمِ پذیرش حقوق افراد برمی‌گردد. در روان‌شناسی گفته می‌شود وقتی رفتاری از فردی پذیرفته نشود او ممکن است به سمتِ افراط برود: مانند والدینی که دائما حقوقِ فرزندشان را نفی می‌کنند و او در عوض رفتارهایی افراطی از خودش نشان می‌دهد.
این کارشناس ادامه داد: این در رابطه با روابط زناشویی و حضور در شبکه‌های مجازی نیز صادق است. افراط برای حضور در این شبکه‌ها و فضاها واکنشی روانی در برابر یک رفتارِ بیرونی است که می‌تواند همان نادیده انگاشتنِ حق فرد مقابل باشد.
این مشاور با اشاره به موارد مشابه از زوجینی که یکی از شبکه‌های مجازی روابطشان را مخدوش کرده توضیح داد: بخشی از شبکه‌های مجازی به آن دسته از شبکه‌هایی تقسیم می‌شوند که راهِ ارتباطی صرفا یک شماره تلفن است؛ مانند لاین و تلگرام و غیره.
وی ادامه داد: این شبکه‌ها بیش از شبکه‌هایی که شناختی نسبی در آنها نسبت به دیگران وجود دارد بر روی خانواده‌های ایرانی تاثیر منفی گذاشته است.
این روان‌شناس همچنین تصریح کرد: اما در هر صورت ما شاهد آن هستیم که افرادی از اقشارِ مختلف دچار مشکلاتی در این زمینه می‌شوند که دلیلِ آن را شبکه‌های مجازی می‌دانند.
این کارشناس در پاسخ به این سئوال که "چه باید کرد تا خشونت به‌دلیل شبکه‌های مجازی میان زوجین کمتر شود؟" گفت: متخصصین علوم انسانی باید اعتمادسازی میان زوجین را احیا کنند و همچنین حسِ بدبینی یا تملک‌خواهی را از زوجین دور کنند.
الهه وفایی در انتها گفت: پذیرفتنِ حقوقِ دیگری –درنقشِ همسر یا عضوی از خانواده-، پذیرفتنِ فضایِ شخصی دیگری، اعتمادسازی، گفتگو و همچنین دور شدن از بدبینی توصیه‌ای است که می‌توان برای روابطِ زناشویی داشت تا با واسطه‌ای به نام شبکه‌های مجازی اعتماد و روابط میان دو طرف فرو نریزد.
